پلیمرهای دوستدار طبیعت در فصل‌نامه «رشد آموزش شیمی»
آلودگی‌های ناشی از مواد پلاستیکی تجزیه‌ناپذیر در محیط زیست، نگرانی‌هایی را به‌وجود آورده است به‌طوری که اکنون جایگزین کردن پلاستیک‌های زیست تجزیه‌پذیر با پلیمرهای سنتزیِ تجزیه‌ناپذیر، مورد توجه قرار گرفته است. فصل‌نامه رشد
آموزش شیمی در مقاله‌ای به این موضوع پرداخته است.
در بخشی از این مقاله آمده است: «به‌کار گرفتن فناوری پلیمرهای حاصل از مواد نفتی برای ما بسیار سودمند بوده است اما در اثر استفاده از مواد پلاستیکی تجزیه‌ناپذیر، محیط‌زیست به‌طور چشمگیری آسیب می‌بیند. بنابراین، توجه پژوهشگران در پی
موادی بی‌خطر، به پلیمرهای دوستدار طبیعت، جلب شده است. مواد پلیمری دوستدار طبیعت را می‌توان با توجه به مواد خام آن‌ها به این ترتیب طبقه‌بندی کرد: آ: پلیمرهای مصنوعی تجزیه‌پذیر ب: پلیمرهای طبیعی تجزیه‌پذیر.
نشاسته، نمونه‌ای از پلیمرهای تجزیه‌پذیر است که در طبیعت به فراوانی یافت می‌شود. این پلیمر طبیعی تجزیه‌پذیر، از واحدهای گلوکز، آمیلوز و آمیلوپکتین تشکیل شده است. به تازگی تهیه پلاستیک‌های نشاسته‌ای به‌عنوان راهکارهای مناسب برای کاهش آلودگی محیط‌زیست و جلوگیری
از انباشته شدن زباله‌های پلاستیکی در کره زمین، مورد توجه قرار گرفته است. در این میان، پلاستیک‌های جدید نشاسته‌ای، هم‌چون نشاسته/ سلولوز، نشاسته/ پلی وینیل الکل و نشاسته/ پلی‌لاکتیک اسید، در تهیه کیسه‌های زباله و بسته‌بندی مواد غذایی، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار
بوده‌اند.»
متن کامل این مقاله به قلم «مرسده شهابی» در فصل‌نامه رشد آموزش شیمی، شماره 102، پاییز 1391 منتشر شده است.