در «رشد آموزش زمین‌شناسی»
زمین‌گردشگری شاخه‌ای از گردشگری است که پدیده‌های جالب زمین‌شناسی را مورد توجه قرار می‌دهد. با توجه به منحصر به فرد بودن هر یک از این پدیده‌ها و شکل‌گیری آن‌ها در طول میلیون‌ها سال از آن‌ها می‌توان به عنوان «میراث
زمین» نام برد. فصل‌نامه رشد آموزش زمین‌شناسی در مقاله‌ای به زمین گردشگری استان خوزستان پرداخته است.
نویسنده این مقاله «مهدی مشعل» است. وی در بخشی از مقاله خود آورده است: «خوزستان از نظر زمین‌شناسی ساختاری به دو ناحیه شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود: ناحیه شمالی در دامنه کوهستان‌های جنوب باختری ایران و ناحیه جنوبی در کنار خلیج‌فارس و بین‌النهرین قرار گرفته‌اند.
زمین‌شناسان بر این باورند که جلگه خوزستان در زمان ترشیری و کواترنری به‌وجود آمده است. در تمام مدت پرکامبرین پسین و دوران پالئوزوییک، سراسر ایران دنباله پلاتفرم عربی بوده و زیربنای ساخت‌ها و روندهای اصلی آن در اثر چین‌خوردگی بایکالی به‌وجود آمده‌اند. در دوران
مزوزوئیک در محل کوه‌های زاگرس و دشت خوزستان، دریایی بزرگ وجود داشت که به اقیانوس هند متصل بود و خشکی‌های این مناطق منحصر به چند جزیره بزرگ و کوچک بودند که در اثر عوامل آتش‌فشانی از زیر آب بیرون آمده بودند.»
در بخش دیگر این مقاله آمده است: «جلگه خوزستان که در اثر فعالیت‌های رودخانه‌ای دز، کارون و کرخه تشکیل شده است از دیرباز مرکز فعالیت‌های کشاورزی بوده و دارای سابقه تاریخی است. پاره‌ای از زمین‌های این منطقه از ته‌نشست‌های رودخانه‌های کوچک تشکیل شده‌اند، چنان‌که
قسمتی از این دشت که در باختر ایران و در کنار مرز عراق واقع شده است از رسوبات رودخانه‌های کوچکی که به دجله و فرات و سرانجام به اروندرود می‌ریزند به‌وجود آمده است.
همه این اتفاقات زمین‌شناسی و ساختارهای ناشی از آن‌ها توانسته‌اند خوزستان را به یکی از ژئوپارک‌ها (پارک‌های زمین‌شناسی) تبدیل کنند.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش زمین‌شناسی، شماره 70، پاییز 1391، منتشر شده است.