ماه‌نامه رشد معلم در شماره جدید خود طی مقاله‌ای به زندگی و فعالیت‌های علمی
استاد عبدالحسین مصحفی، یکی از آموزگاران بزرگ ریاضی ایران پرداخته است.
در بخشی از این مقاله، زندگی‌نامه استاد مصحفی را به قلم خودش می‌خوانیم: «در پنجم اسفند 1303 در کرمان به‌دنیا آمدم. خواندن قرآن را آموختم. بیشترین سال‌های تحصیلی‌ام را در دبیرستان ملی شهاب کرمان گذراندم. گواهی‌نامه ششم ابتدایی را در سال 1317 و گواهی‌نامه دوره
اول دبیرستان را در سال 1320 به‌دست آوردم. در مهرماه 1320 در همان دبیرستان شهاب به معلمی گمارده شدم. با خودآموزی درس‌های دوره دوم متوسطه را آموختم و در سال 1330 گواهی‌نامه ششم دبیرستان در رشته ریاضی را به‌دست آوردم. سه سال تحصیلی را در رشته ریاضی، در دانش‌سرای
عالی و دانشکده علوم دانشگاه تهران گذراندم و هشت سال دبیر ریاضی دبیرستان‌ها و دانش‌سرای تربیت معلم یزد بودم. در یزد ازدواج کردم. در مهر 1341 به تهران منتقل شدم و شغل‌هایی که داشتم به ترتیب عبارت بودند از: دبیر دبیرستان‌های تهران، کارشناس برنامه‌های ریاضی در
اداره کل تحقیقات و برنامه‌ریزی، کارشناس کتاب‌های ریاضی در سازمان کتاب‌های درسی و پس از انقلاب ریاست سازمان کتاب‌های درسی و همزمان مدیر کلی دفتر تحقیقات و برنامه‌ریزی. چند دوره هم تدریس روش‌های آموزش ریاضی را در دانشکده سپاهیان دانش برعهده داشتم...»
استاد مصحفی، صاحب امتیاز، مدیر مسئول و سردبیر مجله ریاضی «یکان» هم بود که از سال 1342 تا اسفند 1356 به صورت ماهانه منتشر شد.
اسفندیار معتمدی نویسنده این مقاله در توصیف این مجله می‌نویسد: «مجله یکان فقط یک مجله ریاضی نبود که در هر شماره آن چند مسئله ریاضی یا حل آن‌ها مطرح شود. این مجله محل برخورد اندیشه‌های علمی بود. یک مکتب بود، یک مدرسه بود، یک بازار علم بود. بخش عمده هر شماره را
مسائل و مباحث ریاضی شامل می‌شد. اما سرمقاله‌ای داشت که به یکی از مسائل مهم آموزشی و اداری می‌پرداخت و از شیمی و فیزیک هم بحث می‌کرد. ضمن آنکه از دانستنی‌های جدید علوم نوشته‌هایی داشت. جعفر آقایانی چاووشی، به معرفی دانشمندان ایرانی چون ابوریحان بیرونی و غیاث‌الدین
جمشید کاشانی می‌پرداخت. مسائل ریاضی را از دکتر محسن هشترودی و دکتر علیرضا امیرمعز مطرح می‌کرد و همزمان مقالات و مسائلی از دانشجویان رشته ریاضی دانش‌سرای عالی و مسائل امتحانات داخلی را که جالب و هوشمندانه طرح شده بود در مجله درج می‌کرد. معمولاً نام طراح سؤال
و فرستنده را همراه نام مدرسه او یا شهری که در آنجا امتحان برگزار شده بود می‌نوشت و این تشویقی برای دبیران و دانش‌آموزان بود.»
متن کامل این مقاله در ماه‌نامه رشد معلم، شماره یک، مهرماه 1391، منتشر شده است.