درس تاریخ از جمله دروسی است که به خوبی می‌توان از آن برای آموزش فلسفه به کودکان استفاده کرد. در عین حال به دلیل ارتباط این درس با گذشته و عینی نبودن موضوعات برای دانش‌آموزان دوره ابتدایی باید با انتخاب روش‌های صحیح تدریس کیفیت
آموزش این درس را بهبود بخشید. مجله رشد آموزش تاریخ در مقاله‌ای چگونگی آموزش فلسفه تاریخ با توجه به خصوصیات سنی کودکان را مورد بررسی قرار داده است.
نویسندگان این مقاله نجمه تقوی‌نسب،
رضاعلی نوروزی و حسنعلی بختیارنصرآبادی هستند. آنها پس از ارائه تعریفی از آموزش فلسفه تاریخ، موضوعات مهم مرتبط با آموزش فلسفه تاریخ به کودکان دوره ابتدایی را در چند بخش تبیین کرده‌اند. این بخش‌ها عبارتند از: فلسفه تاریخ و مهارت‌های
تفکر، فلسفه تاریخ و قضاوت، فلسفه تاریخ و جست‌وجوگری، فلسفه تاریخ و ارزش‌شناسی، فلسفه تاریخ و شناخت، فلسفه تاریخ و پیوستگی و فلسفه تاریخ و فرهنگ.
در بخشی از این مقاله با عنوان رشد ذهنی دانش‌آموزان ابتدایی و مفاهیم تاریخی آمده است: «تاریخ و روان‌شناسی رابطه نزدیکی با هم دارند. هرچه دانش و آگاهی روان‌شناسی بیشتر توسعه یابد، امکان توسعه تفکر بچه‌ها در زمینه تاریخی هم بیشتر می‌شود. از سویی معلمان با اطلاع
از ویژگی‌های روانی دانش‌آموزان بهتر می‌توانند در مورد اتخاذ شیوه‌های تدریس تصمیم بگیرند.»
در ادامه این مقاله آمده است: «در ارتباط با آموزش مفاهیم تاریخی در دوران ابتدایی، برونر معتقد است: «هر موضوعی را می‌توانیم به طریقی معقول به هر کودکی در هر مرحله از رشد بیاموزیم.»
پس هر درسی را به همان صورتی که کودک محیط را درک می‌کند و با همان معنای ویژه‌ای که محیط برای او دارد، می‌توان به وی آموخت. دانستن این نکات به معلم کمک می‌کند تا مطالب تاریخی را به شکل انتزاعی و دور از ذهن به کودکان آموزش ندهد. معلم می‌تواند با استفاده از وسایل
آموزشی گوناگون، فضاهای تاریخی را به شکل عینی و گویا در آورد و خود را در موقعیت کودکان قرار دهد تا از این طریق مسائل و پدیده‌ها را به روش آنان ببیند. به بیان دیگر، باید در تدریس تاریخ هر موضوعی را به زبان خاص کودک تبدیل کرد و آن را در قالب تعبیرهای فکری او
ریخت.»
متن کامل این مقاله در فصل نامه رشد آموزش تاریخ، شماره 47، تابستان 1391 منتشر شده است.