به نام خدا
هر ورق از تاریخ کشور ما، نام و یادی از عالمان و دانشمندان یا هنرمندانی را در خود جای داده است که آثار وجودی آن‌ها، مایه افتخار مُلک و ملّت و خیر و برکت عالم انسانی است. کسانی که کتاب و قلم و خامه و چامه آنان روشنی‌بخش اندیشه و
آرامش‌بخش دل انسان‌های مشتاق آموختن و فهمیدن برای بهتر زیستن است. به ویژه اگر آن عالم یا هنرمند معلمی در خدمت تربیت، آموزش و تألیف و ترجمه بوده باشد. استاد گران‌مایه،
پرویز شهریاری معلم پیش‌کسوت و پیشرو در آموزش ریاضی برای فرزندان این مرز و بوم و چهره ماندگار این رشته، مردی که چندین نسل از دانش‌آموزان و دانش‌آموختگان این کشور با کتاب‌های او، ریاضی‌خوان و ریاضی‌دان شده‌اند، شخصیتی بود که علی‌رغم چهره در نقاب
خاک کشیدن، همچون آفتاب در دل و جان و ذهن و یاد دانشجویان و پژوهشگران عرصه دانش ریاضیات خواهد ماند.
فقدان این استاد دانشمند، که با سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، در برنامه‌ریزی و تألیف و تدوین کتاب‌های درسی بویژه مجلات رشد همکاری پایا و مانایی داشت، موجب تألّم و تأثّر گردید.
ضمن عرض تسلیت این ضایعه غمناک و تأسف‌برانگیز، به شاگردان و بهره‌مندان محضر علمی آن استاد فرزانه، به ویژه خاندان محترم ایشان، آرزومند علوّ درجه و مرتبه و آرامش و غفران در جوار رحمت حق تعالی برای روح آن استاد و صبر و شکیبایی برای بازماندگان هستیم. امید آن‌که
با دوام تلاش‌های علمی و آموزشی و پژوهشی از سوی شاگردان و تربیت‌یافتگان ایشان شاهد سربلندی جمهوری اسلامی ایران در عرصه‌های علم و فرهنگ که از آرزوهای همیشگی استاد بوده است، باشیم.
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
دکتر محی‌الدین بهرام محمدیان