باورهای دانش‌آموزان نسبت به مقوله‌های مختلف مرتبط با ریاضی و آموزش آن، به‌طور آگاهانه یا ناآگاهانه همه فعالیت‌های آنان را در این حوزه تحت تأثیر قرار می‌دهد. برای مثال، باورهای منفی و نادرست می‌توانند باعث کاهش انگیزه و اعتمادبه‌نفس
شده و تلاش‌های معلم و دانش‌آموز را ناکارآمد سازند.
عبدالله حسام دبیر دبیرستان‌های اصفهان با ارائه مقاله‌ای در جدیدترین شمارة فصل‌نامه رشد آموزش ریاضی، تحت عنوان: «باورها در آموزش ریاضی» به این موضوع پرداخته است.
در این مقاله، ابتدا ارتباط باورها با اهداف آموزش ریاضی مورد اشاره قرار گرفته است. سپس براساس مدل حل مسئله شونفیلد، توضیح داده شده که چگونه باورها زمینه‌ای شناختی را تشکیل می‌دهند که سایر عوامل مؤثر در حل مسئله در این زمینه عمل می‌نمایند. با توجه به این‌که عامل
عمده در شکل‌گیری باورهای دانش‌آموزان تجارب کلاس درسی آن‌ها است، این مطلب نیز مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه، چگونگی تأثیرگذاری باورها در یادگیری ریاضی افراد مورد بحث قرار گرفته و در قسمت آخر مقاله نیز، به نقش معلمان و باورهای آن‌ها در شکل‌گیری باورهای
مرتبط با ریاضی دانش‌آموزان و اهمیت این مسئله در فرایند آموزشی توجه شده است.
مقاله مذکور با جمع‌بندی و نتیجه‌گیری زیر پایان یافته است:
باورها از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در بروز رفتارهای آدمی هستند و به دلیل ساختار مجرد ریاضیات، تأثیر آن‌ها در کیفیت رفتارهای مرتبط با ریاضی افراد عمیق‌تر است. برای مثال، باورهای یادگیرنده نسبت به خود، نسبت به یادگیری، نسبت به ریاضی و معلم آن، به عنوان قسمتی
از دانش غیررسمی فرد، یکی از پایه‌های یادگیری و حل مسئله ریاضی وی را تشکیل می‌دهند. از طرفی، بسیاری از این باورها برآمده از متن کلاس درس ریاضی است و متأثر از مقوله‌های مختلف باورهای معلمان است. بر همین اساس، شایسته است که توجه فزاینده‌ای به نقش باورها در یادگیری
و آموزش ریاضی صورت گیرد. امید که با آگاهی کافی در این مورد، بتوانیم تجارب کلاس درسی را برای دانش‌آموزان فراهم آوریم که حاصل آن‌ها، ایجاد باورهای مثبت، تقویت انگیزه و اعتمادبه‌نفس و لذت در یادگیری ریاضی دانش‌آموزان است.
متن کامل این مقاله را می‌توانید در فصل‌نامه رشد آموزش ریاضی، شماره 106، زمستان 1390
مطالعه کنید.