نقاشی کودکان را چگونه تفسیر کنیم، موضوع مقاله‌ای است که در شماره پاییز فصل‌نامه رشد آموزش هنر چاپ شده است.
در بخشی از این مقاله که توسط آقای رضا عباسی دبیر هنر تهیه شده، این چنین آمده است:
«نقاشی زبان کودک است. با بزرگسالان تفاوت دارند. آن‌ها از طریق نقاشی‌کشیدن، قصه‌گویی، بازی‌کردن و... شناخته می‌شوند. نقاشی به ما کمک می‌کند تا به دنیای درونی و روح کودک پی ببریم؛ بدانیم چه نیازهایی دارد، آیا کودکی ناسازگار یا بیمار است؟ در بزرگسالی می‌خواهد
چه‌کاره شود و...
بدین‌ترتیب، به دلیل اهمیت موضوع نقاشی کودکان، به مفاهیم آن به‌صورت کاملاً خلاصه اشاره می‌کنیم. مفهوم خورشید، ماه، آسمان، زمین، اتومبیل و حیوانات را در این مقاله با یکدیگر بررسی می‌کنیم، لطفاً توجه داشته باشید که شما به کودک، موضوع نقاشی نمی‌دهید و او خودش آزادانه
نقاشی می‌کند.
خورشید و ماه در اغلب نقاشی‌های کودکان، خورشید دیده می‌شود. خورشید نشانه امنیت، خوشحالی، گرما، قدرت و به قول روان‌شناسان به معنی پدر است. وقتی رابطه کودک و پدر خوب است، کودک خورشید را در حال درخشیدن می‌کشد و وقتی رابطه آن دو مطلوب نیست، کودک خورشید را در پشت
کوه ناپدید می‌کند. ترس کودک از پدر به رنگ قرمز تند و یا سیاه در نقاشی‌اش دیده می‌شود. البته صرفاً با یک نقاشی نمی‌شود به قضاوت پرداخت بلکه باید چندین نقاشی کودک را بررسی کرد. ماه نشانه نیستی است. اغلب کودکان ماه را کنار قبر و قبرستان می‌کشند. کودکان در نقاشی
خود ماه را با مرگ معنی می‌بخشند.
آسمان و زمین هم در کار کودکان دیده می‌شود. آسمان به معنی الهام و پاکی ولی زمین به معنی ثبات و امنیت است. کودکان خیلی کوچک هیچ‌وقت برای نشان‌دادن زمین خطی ترسیم نمی‌کنند، ولی در سن 5 یا 6 سالگی که کم‌کم دلایل منطقی را درک می‌کنند، به کشیدن زمین نیز می‌پردازند.»
متن کامل این مقاله را می‌توانید در فصل‌نامه رشد آموزش هنر، شماره 27، پاییز 1390 مطالعه کنید.