واقعیت افزوده

در بخش معرفی فناوری واقعیت افزوده آمده است:
«واقعیت افزوده زیر‌مجموعه‌ای از واقعیت ترکیبی است که در آن مفاهیم مجازی تولید‌شده توسط رایانه که به آن‌ها دنیای مجازی گفته می‌شود، با دنیای واقعی ترکیب می‌شوند. برخلاف واقعیت مجازی که احساس حضور در محیط کاملاً مجازی و تصنعی را در کاربر ایجاد می‌کند، واقعیت افزوده به‌گونه‌ای مفاهیم مجازی را به مفاهیم واقعی می‌افزاید تا کاربر حس حضور در دنیای واقعی را داشته باشد. این تغییرات با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیستند و به همین دلیل در این زمینه از ابزارهای خاصی استفاده می‌شود.

واقعیت افزوده می‌تواند برای یادگیری، سرگرمی یا محتوایی که برای تدریس در نظر گرفته شده است، اما ارزش سرگرمی دارد، با بهره‌گیری از درک کاربر و تعامل با دنیای واقعی، استفاده شود. کاربر می‌تواند در اطراف تصویر مجازی سه بعدی حرکت کند و آن را از هر جهت، درست مانند یک شیء واقعی ببیند.»

در ادامه مقاله، به نقش واقعیت افزوده در فرایند آموزش و یادگیری پرداخته شده و نمونه‌هایی از موارد کاربرد واقعیت افزوده در فرایند آموزش و یادگیری را با عناوین زیر آورده است:
• یادگیری مبتنی بر کشف
• مدل‌سازی اشیا
• کتاب‌های واقعیت افزوده
• آموزش مهارت‌ها
• بازی‌های واقعیت افزوه

بهره‌گیری از فناوری واقعیت افزوده برای آموزش محتوای کتاب‌های علوم تجربی دورة دبستان، بخش دیگری از این مقاله است. نویسنده در این بخش آورده است: «واقعیت افزوده با اضافه کردن عناصر تصویر، صدا، پویانمایی و حتی متن اضافی به محتوای آموزشی درس و کتاب درسی، محیط‌های آموزشی و یادگیری را مصور‌سازی و مصوت‌سازی می‌کند. از این‌ها مهم‌تر، عنصر حرکت را به محیط آموزشی می‌افزاید.

مفاهیم انتزاعی موجود در کتاب‌ها، به‌خصوص کتاب علوم تجربی، مفاهیم و اصطلاحات زیستی و طبیعی هستند و دوری از اتفاقات طبیعی، دشواری دسترسی به برخی وقایع، گرانی انجام بعضی آزمایش‌ها و غیرقابل مشاهده بودن برخی از وقایع طبیعی، فهم آن‌ها را دشوار می‌کند. در حالی که با به کارگیری فناوری نوظهور واقعیت افزوده می‌توان کلاس‌های علوم را غنی‌سازی کرد.


نویسنده: مریم فلاحی، دانشجوی دکترای تکنولوژی آموزشی
منبع: ماهنامه رشد فناوری آموزشی، شماره ۶ (پی‌درپی ۲۸۶)، اسفند‌ماه ۱۳۹۸

برای دریافت متن کامل مقاله این‌جا کلیک کنید.