فصلنامه «رشد آموزش ریاضی» در جدیدترین شماره خود و در مقاله‌ای به موضوع رشد حرفه‌ای معلمان در سنگاپور و مقایسه آن با ایران پرداخته است. این مقاله حاصل پژوهشی است که توسط نفیسه صداقت کارشناس ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه خوارزمی انجام شده است
نویسنده مقاله پس از اشاره به‌نظام تربیت معلم در سنگاپور به رشد حرفه‌ای معلمان ریاضی در نظام تربیت‌معلم این کشور پرداخته است. در این بخش می‌خوانیم: «وزارت آموزش سنگاپور، برای سال‌های متمادی مربی‌گری را به‌عنوان ابزار اصلی رشد حرفه‌ای معلمان پیش از خدمت، معلمان تازه‌کار و یا باسابقه به کار گرفته است. مفهوم مربی‌گری، به‌طورکلی به رابطه‌ای دلالت دارد که در آن فردی حرفه‌ای به‌منظور تقویت رشد و یادگیری، با ایجاد رابطه‌ای بر پایه احترام و اعتماد متقابل، به‌گونه‌ای که موجب رشد طرفین گردد، به یاری و مساعدت فرد کم‌تجربه می‌پردازد. همچنان که کیل برگ بیان می‌کند، مربی‌گری یک رابطه حمایتی میان مربی و فرد تحت مربی‌گری است که سطح گسترده‌ای از مهارت‌های رفتاری، روش‌ها و تکنیک‌ها را برای کمک به فرد در کسب اهداف تعیین‌شده متقابل به‌منظور توسعه عملکرد حرفه‌ای، رضایت شخصی و نهایتاً بهبود اثربخشی سازمانی و در چارچوبی توافق شده فراهم می‌کند.»
در ادامه آمده است: «مربی‌گری فرایندی است که به وقوع یادگیری و توسعه امکان می‌دهد اما معمولاً از طریق انتقال مستقیم تجربه کاری به‌صورت عمومی و لزوماً رسمی نیست. بلکه خاص‌تر است ، برای هر یادگیرنده به شکل انحصاری اجرا می‌شود و برخلاف مشاوره و توصیه معنای مراقبت و همراهی خیلی بیشتری را با خود دارد؛ مربی‌گری عبارت است از حمایت افراد برای شناسایی استعدادها و شایستگی‌های درونی آن‌ها و توانمند ساختن آن‌ها برای رسیدن به خودشکوفایی با حداکثر توانایی‌های خودشان است. نکته حائز اهمیت در باب شرح وظایف یک مربی این است که مربی برخلاف آموزش‌های سنتی مهارت را به فرد منتقل می‌کند نه اینکه شغل فرد را برای او انجام دهد. اما این روش هم یک روش یادگیری معلم محور و مقلد پرور است و کاملاً بستگی به استاد دارد درحالی‌که مربی‌گری روشی شاگرد محور است و کاملاً به شرایط فرد بستگی دارد. در حال حاضر سطوح متنوعی از مربی‌گری در سیستم آموزشی سنگاپور به کار گرفته می‌شود.»
نویسنده مقاله در ادامه به توضیح اینکه مربی‌گری چگونه در جهت رشد حرفه‌ای معلمان، پیش از آغاز به خدمتشان و نیز معلمان تازه‌کار سنگاپور به کار گرفته می‌شود پرداخته است. در این بخش می‌خوانیم: «بخش جدایی‌ناپذیر برنامه آموزش پیش از خدمت، کارورزی است که در آن دانشجو معلمان، تدریس خود را در ظرف مدت تقریباً 10 هفته در مدارس، محک می‌زنند. مربی‌گری در موفقیت کارورزش نقشی حیاتی دارد. برای هر معلم کارآموز یک معلم همکار (CT) که همان مربی است و کارآموز در کلاس او تدریس می‌کند تعیین می‌شود. معلم همکار، کارآموز را در آغاز کارورزی با مدرسه آشنا می‌کند، انتظاراتی برای رفتار حرفه‌ای او تعیین می‌کند و کارآموز را جهت بهبود تدریسش راهنمایی و ارشاد می‌کند. ازآنجاکه هر مدرسه در سنگاپور در هر زمان معمولاً آموزش تعدادی از کارآموزان را بر عهده دارد، مدارس نیز هرکدام فردی را به سمت مربی هماهنگ‌کننده مدرسه (SCM) جهت نظارت بر فرایند مربی‌گری همه کارآموزان مدرسه منصوب می‌کنند. از این مربیان در کار گروهی، انتظار می‌رود روابط دوستانه ایجاد کنند و به حمایت و تشویق کارآموزان به رشد حرفه‌ای‌شان بپردازند. بخش جدایی‌ناپذیر فرایند مربی‌گری، ارائه حمایت و پشتیبانی از معلمان کارآموز است و این امر شامل ارتباطات مداوم با کارآموزان جهت مشارکت، بحث و گفت‌وگو و مساعدت دریافتن راه‌حل دغدغه‌های فردی و حرفه‌ای آنان می‌باشد.»
ادامه مقاله به رشد حرفه‌ای معلمان ریاضی در ایران اختصاص دارد.
متن کامل این مقاله در فصلنامه رشد آموزش ریاضی، شماره 122، زمستان 1394 منتشرشده است.
کلیدواژه‌ها: رشد حرفه ای معلمان ریاضی، مربی گری معلمان (ریاضی)، ناظران و راهنمایان تعلیماتی