در «رشد آموزش فنیوحرفهای و کاردانش»
فصل‌نامه رشد آموزش فنیوحرفهای و کاردانش در جدیدترین شماره خود و در مقاله‌ای به توصیف شاخص اس‌وی‌پی، مقیاس‌های مورد استفاده در آن و طبقه‌بندی لایه‌های آن براساس نواحی شغلی پرداخته است.
رقیه متحیرپسند نویسنده این مقاله است.
در ابتدای مقاله می‌خوانیم: «انت (O,net) ابزاری برای ارزیابی مشاغل و هدایت کاربران به مشاغل مناسب براساس میزان آمادگی آن‌هاست. ساختار شاخص‌های ارزیابی در «انت» این امکان را برای کاربران فراهم می‌کند که بتوانند خود را متناسب با مشاغل آماده نمایند. یکی از شاخص‌های مورد استفاده در «انت» که می‌تواند به تنهایی به‌عنوان عامل مؤثر در طبقه‌بندی مشاغل مورد استفاده قرار گیرد، شاخص اس‌وی‌پی یا آمادگی‌های ویژه حرفه‌ای‌ست. این شاخص میزان دانش و مهارت مورد نیاز مشاغل را تعیین می‌کند و دورنمایی از سطوح مشاغل را برای کاربران فراهم می‌سازد. به عبارت دیگر کاربران می‌توانند متناسب با موقعیت فعلی و آینده شغلی خود آماده شوند.»
براساس این مقاله تعریفی که از سوی دپارتمان کار ایالات متحده برای اس‌وی‌پی داده شده عبارت است از: «مقدار زمان مورد نیاز برای یک کارگر معمولی جهت فراگیری فنون، کسب اطلاعات و ایجاد امکانات لازم برای یک عملکرد متوسط که در یک موقعیت شغلی خاص بدان نیازمند است.»
نویسنده مقاله پس از پرداختن به مقیاس‌های مورد استفاده در شاخص اس‌وی‌پی چنین نتیجه‌گیری کرده است: « اس‌وی‌پی یکی از مناسب‌ترین روش‌ها برای نشان دادن ابعاد دانش و مهارت‌های مورد نیاز مشاغل است. این شاخص از بین تمامی شاخص‌ها در فرهنگ عناوین شغلی مناسب‌ترین ابزار برای طبقه‌بندی حرفه‌ها و حیطه‌های شغلی معقول و قابل فهم تشخیص داده شده است. هم‌چنین استفاده از مجموع مقیاس‌های اس‌وی‌پی طبقه‌بندی واحدهای حرفه را در پنج لایه تسهیل نمود.
در مجموع اس‌وی‌پی دارای ویژگی‌های اساسی برای طبقه‌بندی مشاغل تشخیص داده شده و نتایج به‌دست آمده نشان داده است اشتیاق طبقه‌بندی با یک سیستم تا حد امکان ساده و تمایل به استفاده از مقیاس‌هایی که برای شاخص مردم و مشاغل به یک اندازه کاربردی هستند همواره وجود دارد.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش فنیوحرفهای و کاردانش، شماره 39، تابستان 1394 منتشر شده است.