در «رشد آموزش تربیت بدنی»
رابطه ورزش با سن تقویمی و بیولوژیکی کودکان عنوان یکی از مقالات جدیدترین فصل‌نامه رشد آموزش تربیت بدنی است. در این مقاله ویژگی و ظرفیت‌های جسمانی کودکان و نیز اثر بی‌تحرکی بر این ظرفیت‌ها که باعث عقب افتادن سن بیولوژیکی از
سن تقویمی می‌شود مورد توجه و بررسی قرار گرفته است.
دکتر حمید رجبی دانشیار دانشگاه خوارزمی نویسنده این مقاله است. وی در ابتدای مقاله به رشد قد و وزن، رشد استخوان، بافت عضلانی و بافت چربی و ارتباط آن با فعالیت ورزشی پرداخته است. در بخشی از این مقاله می‌خوانیم: «نتایج
مطالعات نشان داده که کودکان دارای رشد طبیعی و فعال رشد عضلانی بهتری دارند تا کودکان چاق غیرفعال، لذا کودکان دارای رشد طبیعی در آزمون‌های عملکرد قدرتی نتایج بهتری به‌دست می‌آورند. این موضوع نشان می‌دهد که فعالیت ورزشی می‌تواند سن بیولوژیکی عضلانی را به سن تقویمی
نزدیک‌تر کند. به هر حال در عملکرد حرکتی کودکان، رشد مطلوب دستگاه عصبی نیز باید مورد توجه قرار گیرد. در حقیقت همچنان که کودکان رشد می‌کنند، تعادل، چابکی و هماهنگی بهتری را به‌دست می‌آورند که حاصل میلین‌دار شدن تارهای عصبی و جوانه زدن تارهای عصبی است که به‌نظر
می‌رسد نقش ورزش در مورد دوم بیشتر است.»
در ادامه مقاله آمده است: «غیر از اثرات اپی‌ژنتیک و ژنتیک و همچنین تغذیه که مجموعاً در رشد استخوان نقش بسزایی دارند، فشار جسمانی بر استخوان‌ها میزان رسوب کلسیم را در آن‌ها افزایش می‌دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهد ورزش‌هایی که موجب می‌شوند طی آن کودک وزن بدن خود را
تحمل کند، برای رشد مناسب استخوان ضروری است. اگرچه ورزش هیچ تأثیری بر طول استخوان در کودکان سالم ندارد و یا تأثیر آن جزئی است اما باعث افزایش عرض استخوان و افزایش چگالی آن از طریق رسوب مواد معدنی بیشتر در ماده زمینه‌ای استخوان می‌شود و استحکام استخوان را نیز
افزایش خواهد داد.»
متن کامل مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش تربیت‌‌بدنی، شماره 54، بهار 1394 منتشر شده است.