معنویت درمانی

در سال‌های اخیر نقش معنویت و دین در بیماری و سلامت مورد توجه قرار گرفته و برخی معتقدند که معنویت بخشی از مدل‌زیستی- روانی- اجتماعی است. یکی از مقالات فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه به این موضوع اختصاص دارد.
فریده غلامی نویسنده این مقاله است. وی در پاسخ به سؤال «معنویت چیست؟» آورده است: «توصیف یکپارچه و روشنی از معنویت در ادبیات وجود ندارد. معنویت یک سازه چند بعدی است که در آن چند مفهوم هسته‌ای دائماً تکرار می‌شوند.
معنویت شامل بعد عمیق‌تری از زندگی انسان و دنیای درونی روح است. هم‌چنین جست‌و‌جویی برای تقدس است.»
نویسنده پس از پرداختن به رابطه دین و معنویت به ارزیابی معنویت درمانی پرداخته است: «درمعنویت درمانی می‌توان ابتدا یک ارزیابی کلی از عملکرد افراد با توجه به نظام‌های جاری در جامعه که شامل: نظام اجتماعی، رفتاری، عقلی، تحصیلی، شغلی، روانی، هیجانی، جسمی و معنوی- دینی است، داشت. طی این ارزیابی درمانگر متکی به توصیف و درک مراجع از خود است و اینکه مراجعه کننده در هر یک از نظام‌های زندگی‌اش چگونه عملکردی دارد.
سپس با توجه به اطلاعات به‌دست آمده از این ارزیابی، درمانگر به مرحله عمیق‌تر ارزیابی می‌پردازد که از نظر درمانی و بالینی مهم‌تر است.»
در ادامه مقاله می‌خوانیم: «ریچاردز و برگین دلایلی را برای استفاده از معنویت درمانی ذکر کرده‌اند:
الف: مذهب یکی از ابعاد جدا نشدنی مراجعان و مشاوران است که در فرهنگ‌های مختلف به انحاء گوناگون دیده شده است.
ب: از نظر اخلاقی وظیفه مشاوران و روان درمان‌گران است که شایستگی و توانمندی خود را در درمان معنوی و مذهبی مراجعان خویش بالا ببرند.
ج: احراز شایستگی در ابعاد معنوی و مذهبی به مشاوران و روان درمانگران کمک می‌کند تا منابعی را که در جامعه وجود دارند و باعث رشد معنوی می‌شوند تشخیص دهند و از آن‌ها برای درمان و شکوفایی مراجعان خود کمک بگیرند.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه، شماره 38، زمستان 1393 منتشر شده است.