مقاله‌ای از «رشد آموزش تربیت‌بدنی»
مقایسه دو رویکرد آموزش تربیت‌بدنی مهارت‌محور و بازی‌محور موضوع یکی از مقالات فصل‌نامه رشد آموزش تربیت‌بدنی است. این مقاله به قلم
محمدباقر حسنلو و دکتر جواد آزمون منتشر شده است.
در ابتدای مقاله می‌خوانیم: «رویکرد بازی‌محور رویکردی است دانش‌آموزمحور که در آن آگاهی تاکتیکی در مرکز توجه قرار دارد. به همین دلیل به آن رویکرد تاکتیک‌محور نیز می‌گویند. در این رویکرد بازی‌ها، مشروط و سازگار شده‌اند و کاملاً شبیه بازی اصلی شده‌اند.
به‌نظر پژوهشگران دانشگاه ولز اگر مهارت‌ها و تکنیک‌ها را به هنگام بازی به کودکان بیاموزیم آن‌ها هم بهتر و هم بیشتر می‌آموزند، زیرا یاد می‌‌گیرند چگونه، چه وقت و چرا یک مهارت را اجرا کنند. آن‌ها این روش را بازی مشروط نامیدند و هدف آن را بهبود همزمان مهارت‌ها،
تاکتیک‌ها و راهبردها از طریق شرکت در بازی‌ها دانستند.»
درباره رویکرد مهارت‌محور در این مقاله آمده است: «در این رویکرد تاکتیک زمانی آموزش داده می‌شود که تکنیک کاملاً جاافتاده و پیشرفت کرده باشد. این روش همان‌طور که ذکر شد شامل گرم کردن، آموزش مهارت و تمرین و سرانجام بازی است؛ یعنی همان چیزی که هم‌اکنون در کشور
ما انجام می‌شود.»
در ادامه مقاله می‌خوانیم: «این نکته جالب توجه است که هر آنچه به‌عنوان مزایای روش بازی‌محور و معایب روش مهارت‌محور بیان می‌کنند همگی به دانش‌آموز مربوط است. روش بازی‌محور سبب تقویت دانش‌آموزان و نیز سبب بروز استعدادهای درونی آن‌ها می‌شود و امکان به‌کارگیری آن‌ها
را فراهم می‌کند. دانش‌آموزان لذت زیادی می‌برند و در تقویت به موقع استعدادهایشان تلاش می‌کنند. در کلاس‌‌های مهارت‌محور، مربیان آشنایی کمتری با سطح یادگیری دانش‌آموزان دارند. دانش‌آموز با مربی رابطه نزدیکی ندارد. دانش‌آموزان خسته می‌شوند زیرا ملزم به انجام تمرینات
خارج از گروه و به تنهایی می‌باشند. در مقابل مزایای روش مهارت‌محور و معایب روش بازی‌محور همگی مربوط به مربی است.
روش بازی محور به آگاهی تاکتیکی و تفکر زیاد نیاز دارد. هم‌چنین این روش به آمادگی، کنترل و مهارت مدیریتی بیشتری نیازمند است.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش تربیت‌بدنی، شماره 53، زمستان 1393 منتشر شده است.