در «رشد آموزش زیست‌شناسی»
نظریه تکامل از طریق انتخاب طبیعی بخش مهمی از علم زیست‌شناسی را تشکیل می‌دهد.
الهه علوی در فصل‌نامه رشد آموزش زیست‌شناسی مقاله‌ای را پیرامون ماهیت انتخاب طبیعی منتشر کرده است.
در ابتدای مقاله می‌خوانیم: «برخلاف آنچه در بعضی کتاب‌های درسی مطرح می‌شود، داروین اولین کسی نبود که اندیشه انتخاب طبیعی را مطرح کرد. تفکر انتخاب طبیعی خیلی قبل‌تر از آن‌که داروین آن را مطرح کند، در اندیشه و کلام اندیشمندان وجود داشته است. جاحظ از اندیشمندان
دنیای اسلام به اهمیت محیط در بقای جانوران و اینکه محیط احتمال بقای جانور را تعیین می‌کند، پی‌برده بود. او معتقد بود که جانوران برای زنده ماندن پیوسته در ستیزند. برای یافتن غذا می‌کوشند، از شکار شدن فرار می‌کنند و آن‌قدر زنده می‌مانند تا زادآوری کنند. بنابراین
موفق‌ترین افراد صفات خود را به نسل بعد منتقل می‌کنند و به این ترتیب این زاده‌ها احتمال بقای بیشتری در محیط دارند. ابوریحان بیرونی دانشمند مسلمان در کتاب تحقیق ماللهند به نقل از دانشمندان هندی نوشته است که جانوران میل دارند به‌طور تصاعدی زیاد شوند اما منابع
محدود است و بین آن‌ها ستیز در می‌گیرد، در نتیجه شایسته‌ترین آن‌ها از جنبة سازگاری با محیط باقی می‌مانند و بقیه از بین می‌روند.»
نویسنده مقاله در ادامه به موضوع تصادفی بودن انتخاب طبیعی اشاره کرده است: «تصادفی بودن، هنگامی در تئوری تکامل مطرح می‌شود که فرضیة بی‌اثری در میان باشد. مثلاً اگر شایستگی الل‌هایی که در یک جایگاه قرار دارند، در جمعیتی برابر یا تقریباً برابر باشد، فراوانی ژن‌ها
به علت رانش تصادفی ژن تغییر می‌کند و نه به علت انتخاب طبیعی. مخالفان انتخاب طبیعی، گاهی این فرایند را با وزش طوفان شدید در محل خودروهای اوراق شده مقایسه می‌کنند و با این مقایسه در واقع انتخاب طبیعی را فرایندی تصادفی توصیف می‌کنند. طوفان شدید قطعه‌های خودروها
را به‌طور تصادفی جابه‌جا می‌کند، بنابراین بسیار بعید است که بتواند قطعه‌ها را جوری جابه‌جا کند که حاصل آن خودرویی شود که کار کند! توجه داشته باشید که شرط تصادفی بودن این است که احتمال رخداد هر حالت با حالت دیگر یکسان باشد و اشتباه است اگر فکر کنیم در انتخاب
طبیعی، احتمال رخداد نتیجه‌های ممکن یکسان است.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش زیست‌شناسی، شماره 96، پاییز 1393 منتشر شده است.