یکی از عوامل مؤثر در ارتباطات میان افراد مثبت‌نگری است که در اصطلاحات دینی از آن به حسن‌ظن تعبیر می‌شود. فخری قدمی کارمزدی دبیر دینی و قرآن سوادکوه در مقاله‌ای که در فصل‌نامه رشد آموزش قرآن منتشر کرده، تفکر مثبت را از دیدگاه قرآن
و روایات بررسی کرده است.
در بخشی از مقاله می‌خوانیم: «برای رسیدن به تفکر مثبت باید واقع‌بینانه به رویدادهای زندگی نگاه کنیم و در رویارویی با آن انعطاف‌پذیر باشیم. باید بکوشیم افکاری را که باعث بدبینی و افسردگی و ناامیدی می‌شوند از خود دور کنیم و در عوض افکار مثبت را نسبت به خود و
دیگران تقویت کنیم.»
نویسنده مقاله نکات لازم برای تقویت تفکر مثبت را چنین برشمرده است:
الف) خوش‌بینی به خواسته خدا
ب) تقویت عزت‌نفس
ج) استفاده از فکر مثبت
د) استفاده از بیان مثبت
در بخش دیگر به اصول کلی سخن گفتن از نظر قرآن کریم اشاره شده که عبارتند از:
1. سخن گفتن به بهترین شکل
2. سخن گفتن براساس حق
3. سخن گفتن براساس عدل
4. سخن گفتن نیکو با مردم
5. سخن گفتن نرم برای هدایت
نویسنده مقاله پس از توضیح هر یک از این موارد اینگونه نتیجه‌گیری کرده است: «برای موفق بودن در داشتن زندگی مثبت، باید عبارات و واژگان مناسب را برگزید و به‌کار برد. آموزه‌های دینی یکی از موارد مثبت را نیکویی در سخن گفتن می‌داند. بنابراین خوش‌گویی در نرم ساختن
دل‌ها و جلب عاطفه‌ها و استوار ساختن رابطه‌ها تأثیرگذار است. آنکه خوش‌سخن باشد، از دیگران نیز کلام نیکو می‌شنود. کسی که گفتار مؤدبانه داشته باشد دیگران نیز با او مؤدبانه سخن خواهند گفت.
بنابراین، با بیان آیات و روایات در مورد تفکر مثبت می‌توان نتیجه گرفت: دین اسلام در صدد نگاهی امیدوارانه به زندگی است و امید به رحمت الهی را در تمام مشکلات زندگی به انسان پیشنهاد می‌کند و ناامیدی را بزرگ‌ترین گناه می‌شمارد.»
متن کامل این مقاله، در فصل‌نامه رشد آموزش قرآن، شماره45، تابستان 1393 منتشر شده است.