مقاله‌ای از «رشد معارف اسلامی»
هرگاه خداوند خواسته است معارف اخلاقی و اجتماعی را بیان فرماید آن‌ها را در قالب امثال و داستان‌ها مطرح نموده است. فصل‌نامه رشد آموزش معارف اسلامی در جدیدترین شماره خود، مقاله‌ای را به موضوع قصه و داستان در قرآن اختصاص داده است.
بتول ملائی نویسنده مقاله، درباره اهداف داستان‌گویی در قرآن نوشته است: «یکی از هدف‌های داستان‌گویی اثبات وحی و رسالت است؛ چرا که محمد(ص) خواندن و نوشتن نمی‌دانست و با دانشمندان یهود و نصارا هم‌نشین نبود، با این همه در نقل روایات پیامبران گذشته،
از ابراهیم(ع) گرفته تا یوسف و موسی و عیسی (علیهم‌السلام)، آنچنان اشارات درست و دقیق بود که حقانیت وحی محمدی(ص) را به اثبات می‌رساند.»
در ادامه می‌خوانیم: «یکی دیگر از اهداف مقدس قرآن در نقل داستان، اثبات وحدت اصول در ادیان آسمانی است. با دقت در داستان‌های قرآن، اولین نکته‌ای که در ذهن خواننده به وجود می‌آید آن است که تمام قصه‌های قرآنی از یک اصل و ریشه برخاسته‌اند و وحدت موضوعی آن‌ها حاکی
از هدف‌دار بودن خداوند در نقل آن‌هاست.»
در قسمت دیگری از این مقاله آمده است: «در بخشی از داستان‌های قرآن کریم مفاهیم عقلی از قبیل اثبات خدا، رسالت انبیا و معاد، در قالب الفاظ شیرین و شیوا بیان شده است. داستان‌های قرآن از ویژگی‌های هنری بالایی برخوردار است. قرآن علاوه بر رعایت اعجاز لفظی، هیچ‌گاه
از بیان محتوا و حقایقی که نقش هدایت و روشنگری دارد غافل نمانده است. این داستان‌ها ضمن آنکه یک داستان و حکایت هنری و ادبی است، بیان‌کننده حقایق روشنگرانه‌ای نیز هست. داستان‌های قرآن، حقایق را با زبان هنر و تمثیل‌های بدیع و زیبا که ذوق خواننده را برمی‌انگیزد
بیان کرده است.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش معارف اسلامی، شماره 92، بهار 1393
منتشر شده است.