مقاله‌ای از «رشد علوم اجتماعی»
یکی از مقاله‌های فصل‌نامه رشد آموزش علوم اجتماعی به موضوع روش‌ها و منابع تدریس در علوم اجتماعی اختصاص دارد.
نویسنده این مقاله «اَدکانل» و مترجم آن عباس کَسکَنی است. در ابتدای این مقاله آمده است: «منبع آموزشی در علوم اجتماعی به معنای هر منبعی است که بتواند معلم را در تعلیم‌و‌تربیت کمک کند. زمانی که دانش‌آموزان از چند حس به جای یک
حس برای آموختن استفاده کنند، می‌توانند مطالب را سریع‌تر، راحت‌تر و ماندگارتر یاد بگیرند. معلم باید بدین نکته توجه داشته باشد که منابع باید علاقه دانش‌آموز را جلب کنند. منابع در علوم اجتماعی متشکل از انسان‌ها، مکان‌ها و منابع مادی دیگر هستند. معلم خود به‌عنوان
یک منبع انسانی، نقش مدیریت منابع دیگر و هم‌چنین انتقال اطلاعات از خود به دانش‌آموز را دارد.
موارد دیگری هم به‌عنوان منبع انسانی به غیر از معلم می‌توان ذکر کرد. علاوه بر معلم، بعضی اشخاص را می‌توان به کلاس دعوت کرد تا معلومات و دانش خود را در اختیار دانش‌آموزان قرار دهند. این حتی ممکن است دعوت از دانش‌آموزی دیگر باشد که در موقعیت بهتری از لحاظ تحصیلی
قرار دارد. علم و تجربه به سن و جایگاه شخصی منحصر نیست و این امر همیشه به دعوت افراد به کلاس درس نیاز ندارد. می‌توان دانش‌آموزان را برای انجام مصاحبه با افراد به بیرون از کلاس درس فرستاد.
اگرچه دعوت از شخصی ثالث به کلاس برای به اشتراک گذاشتن علم و تجربه‌اش باعث جلب توجه و تمرکز بیشتر دانش‌آموزان می‌شود ولی باید مراقب بود مسائل ذکر شده توسط او با هماهنگی قبلی معلم صورت پذیرد و شخص از گفتن مسائل نامربوط پرهیز کند. مدعو باید تصویر درستی از موضوع
و موارد مورد نیاز در ذهن خود داشته باشد.»
در ادامه این مقاله به استفاده از برخی روش‌ها و منابع دیگر تدریس در علوم اجتماعی پرداخته شده است. متن کامل این مقاله در
فصل‌نامه رشد آموزش علوم اجتماعی، شماره 59، تابستان 1392 منتشر شده است.