سلمان فارسی نامی است که پیامبر(ص) برای روزبه ایرانی انتخاب کرد. فصل‌نامه رشد آموزش تاریخ در مقاله‌ای سعی در شناساندن این صحابه بزرگ پیامبر کرده است.
فرید طبیبی‌پور دبیر تاریخ اصفهان نویسنده این مقاله است. در ابتدای این مقاله می‌خوانیم: «سلمان مشهور به کنیه ابوعبدا... در بعد از اسلام بود و از اهالی روستای جی از توابع اصفهان، پدرش دهقان و از متدینان زرتشتی و سلمان نیز در کودکی از پیروان
این آیین بود.»
اما سلمان به دین مسیحیت روی می‌آورد و به شام می‌رود: «سرانجام روزبه به همراه کاروانی رهسپار شام، مرکز مسیحیت آن زمان شد و در شام در کلیسایی به مدت هفت سال به خدمت‌گذاری مشغول شد. بعد از آن نزد راهبی در موصل و بعد شهر عموریه رفت. از آنجا به همراه کاروانی برای
پیدا کردن پیامبر اسلام به حجاز آمد ولی اهالی کاروان او را به یک یهودی فروخته و او نیز روزبه را به زنی به نام خلیسه در یثرب فروخت. روزبه کارهای مزارع و نخلستان‌های این زن را در یثرب انجام می‌داد که با خبر شد پیامبر اسلام(ص) در مکه به رسالت مبعوث شده است اما
تا زمانی که پیامبر(ص) به مدینه آمد نتوانست او را ببیند.»
طبیبی‌پور، نویسنده مقاله پس از پرداختن به ماجرای دیدار روزبه و پیامبر به دوره زندگی وی در زمان امیرالمؤمنین علی(ع) اشاره کرده است: «این صحابی جلیل‌القدر رسول گرامی اسلام، بعد از شهادت مولای خود، به وصی و جانشین به حق ایشان اقتدا کرد و لحظه‌ای از علی(ع) دور
و جدا نشد. به قول امام جعفر‌صادق(ع)، او هوای امیرالمؤمنین(ع) را بر هوای نفس خود ترجیح می‌داد.
لذا با غاصبین خلافت، به هر روشی که مقدور بود مقابله می‌کرد و شعار کوبنده‌اش به معنای «کردید و نکردید» که در مخالفت غاصبین سر می‌داد زبانزد دوست و دشمن امام علی(ع) بود.
این مخالفت‌ها صحنه تاریخ اسلام را به‌جایی کشاند که این صحابی بزرگ (به همراه اصحاب جلیل‌القدر دیگر مانند اباذر) مورد هتک حرمت و ضرب و شتم قرار گرفت.»
ادامه این مقاله به حکومت سلمان در مدائن و وفات وی اختصاص دارد.
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش تاریخ، شماره51، تابستان 1392
منتشر شده است.