موضوع سرمقاله فصل‌نامه رشد آموزش معارف اسلامی، چگونگی مواجه شدن با پرسش‌های اعتقادی دانش‌آموزان است.
دکتر محمدمهدی اعتصامی سردبیر فصل‌نامه رشد آموزش معارف اسلامی در سرمقاله خود آورده است: «پاسخ به هر سؤالی دارای دو بخش است: بخش محتوایی و علمی و بخش شیوه‌ای و روشی.
بنابراین برای هر کسی که از او سؤالی شده و وی درصدد پاسخگویی است، چهار حالت را می‌توان تصور کرد:
1. از نظر محتوایی و علمی توانایی پاسخگویی را دارد اما در شیوه انتقال ناتوان است.
2. از نظر محتوایی و علمی ضعیف است اما در شیوه انتقال تواناست.
3. هم از نظر محتوایی و هم در شیوه انتقال ناتوان است.
4. هم از نظر محتوایی و علمی و هم در شیوه انتقال تواناست.
اگر معلم محتوای پاسخ را بداند اما در شیوه انتقال ضعیف باشد و نداند که چگونه با مخاطب سخن گوید، نمی‌تواند مخاطب را قانع کند و به میزانی که علم دارد در او نفوذ کند.
معلمی که مهارت لازم برای انتقال مفاهیم و برقراری ارتباط با مخاطب را دارد اما از نظر علمی و محتوایی ضعیف است، احتمال دارد با پاسخ غلط مخاطب را قانع کند اما او را به اشتباه اندازد و گمراه نماید.
وضع در حالت سوم روشن است و نیازی به توضیح ندارد. امیدواریم که در میان معلمان هم مصداقی نداشته باشد.
حالت چهارم می‌ماند و این، تنها حالت قابل قبول برای یک معلم دینی است که با خدای خود عهد کرده متکفل هدایت و راهنمایی پیروان پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار (ع) شود. آنان که در دوره دوری از امام خود، حالت یتیمی را دارند که از سرپرست و ولیّ خود جدا شده‌اند و در سرگردانی
به‌سر می‌برند. معلمی که کفالت جمع قابل توجهی از یتیمان آل محمد(ص) را بر عهده گرفته است، اگر نتواند حق کفالت را ادا کند و آن یتیمان را به سرمنزل مقصود برساند، در امانتی که آن بزرگواران به وی سپرده‌اند، خیانت کرده است. اما اگر به حول و قوه الهی از عهده ادای
امانت برآمد و امانت را صالح و سالم به مقصد رساند، الطاف آن بزرگواران شامل حالش خواهد شد و همان‌طور که سالار شهیدان فرموده است، مانند خورشید در آسمان معنویت خواهد درخشید.»
متن کامل این سرمقاله در فصل‌نامه رشد آموزش معارف اسلامی، شماره 89، تابستان 1392
منتشر شده است.