نکاتی درباره آموزش خوشنویسی در «رشد هنر»
فصل‌نامه رشد آموزش هنر در مقاله‌ای به روش‌های آموزش خوشنویسی در کلاس پرداخته است. در این مقاله به نکاتی اشاره شده که می‌تواند یاری‌گر معلمان هنر در آموزش خوشنویسی باشد.
کاوه تیموری نویسنده مقاله «آموزش خوشنویسی در کلاس» است. در بخشی از این مقاله آمده است: «توجه مدرسان و هنرآموزان خط را به این نکته جلب می‌کنیم که فرایند آموزش خوشنویسی بر دو محور آشنایی با مبانی نظری و توضیحات لازم و تمرکز بر
روش عملی استوار است و با نادیده انگاشته شدن هر بخش، نتیجه کار سطح کیفی مطلوب را نخواهد داشت. در واقع، آماده‌سازی ذهنی دانش‌آموزان برای دلبستگی به آموزش خط در گرو ایجاد نگرش مثبت در آن‌هاست که می‌تواند تداوم کار را به‌خوبی تضمین کند. لذا مربیان محترم به این
اصل توجه کنند که علاوه بر ارائه نمونه‌های خط، ذکر نکات و توضیحات پیرامونی می‌تواند در معنابخشی و مفهوم‌سازی نمونه‌های عینی مؤثر افتد و امر تعلیم را حلقه‌به‌حلقه عملی سازد.»
در ادامه مقاله به نکاتی درباره آموزش حروف الفبا در خط نستعلیق اشاره شده است: «قبل از بحث درباره حروف، ضروری است شکل حرف موردنظر روی تخته نوشته شود و مطالب مربوط به آن با استفاده از اثر نوشته شده به‌تدریج مطرح گردد. در بعضی موارد دیده می‌شود که معلمان هنر بی‌آنکه
حرف موردنظر را روی تخته کلاس رسم کنند، با بحث نظری، بیان کردن طرز نوشتن و اشاره به اندازه‌ها سخن را به پیش می‌برند؛ غافل از آنکه به‌‌علت نبود الگوی عملی برای حرف مورد بحث، هنوز آن حرف در ذهن دانش‌آموز ما به ازای خارجی ندارد. به‌عنوان مثال در دوره اول راهنمایی
دانش‌آموز هنوز قدرت تجسم حروف پرانحنا و پرپیچ و دور نستعلیق را ندارد و ارائه بحث نظری، صرف، تنها وقت کلاس را خواهد گرفت.
نوشتن حروف روی تخته نیازمند به‌کار گرفتن یک محور اصلی یعنی خط زمینه است. این خط نظام‌دار بودن حروف نستعلیق را به ذهن می‌آورد و به دانش‌آموزان کمک می‌کند که بتوانند حروف را به نسبت یک معیار فرضی مورد سنجش قرار دهند.»
متن کامل این مقاله، در فصل‌نامه رشد آموزش هنر، شماره 34، تابستان 1392 منتشر شده است.