خودکارآمدی باور فرد در توانایی‌هایش جهت عملکرد مؤثر در یک رفتار خاص یا کار خاص است. فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه در یکی از مقالات خود به موضوع خودکارآمدی، مدارس خودکارآمد و خودکارآمدی معلم پرداخته است.
مقاله «سلامت روان در مدارس با تقویت خودکارآمدی» توسط
سارا زینال‌زاده، کارشناس ارشد روان‌شناسی نوشته شده است.
در بخشی از این مقاله آمده است: «از آنجا که خودکارآمدی باعث افزایش خودکنترلی، یادگیری و افزایش تلاش می‌شود، بهتر است باورهای مرتبط با آن در دانش‌آموزان افزایش یابد. برای کسب باورهای خودکارآمدی چهار منبع اصلی وجود دارد که عبارت‌اند
از:
1. تجربه مستقیم فرد از موفقیت‌ها و پیروزی‌هایش؛
2. تجربیات مختلف خودکارآمدی، برای مثال از طریق مشاهده مدل‌های مختلف؛
3. تجربیات نمادین از طریق تشویق به برقراری ارتباطات مثبت و اعتماد به قابلیت‌های فردی از راه ارزیابی خود یا دیگران؛
4. تجربه واکنش مثبت هنگام مواجه شدن با نیازها.»
در قسمت دیگری از این مقاله درباره خودکارآمدی معلم آمده است: «خودکارآمدی معلم یعنی قدرت او در غلبه بر نیازها و دشواری‌های نقش شغلی خود. معلمان خودکارآمد اهداف آموزشی را خود تنظیم می‌کنند و پیوسته می‌کوشند حتی در شرایط نامطلوب
به آن‌ها دست یابند. علاوه بر این، بالا بودن سطح خودکارآمدی باعث توسعه روش‌های نوین در جهت حل مشکلات خواهد بود. این مشارکت در پروژه‌هایی که هدف آن ارتقای سطح خودکارآمدی دانش‌آموز است، می‌تواند باعث توسعه خودکارآمدی معلمان و سلامت روحی آنان نیز بشود.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه، شماره 31، بهار 1392 منتشر شده است.