فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه در یکی از مقالات خود به
شیوه گشتالتی در مشاوره پرداخته است.
نویسنده این مقاله مژگان درویش‌محمدی کارشناس ارشد روان‌شناسی است.
در بخشی از این مقاله می‌خوانیم: «گشتالت درمانی به عنوان رویکردی تجربی با نشانه‌ها و تحلیل آن‌ها سر و کار ندارد، بلکه آنچه در این شیوه حائز اهمیت است، وجود کلی و یکپارچگی فرد است. در نظر پرز، یکپارچگی شخصیت و رشدیافتگی فرایندهای بی‌انتهایی هستند که به‌طور مستقیم
با آگاهی شخص از اینجا و اکنون ارتباط دارند. وقتی نیازی جدید در شخص به وجود می‌آید، یک گشتالت در او شکل می‌گیرد. اگر آن نیاز برآورده شود، از بین رفتن آن گشتالت خاص ممکن می‌شود و گشتالت‌های دیگری می‌توانند به وجود آیند.
هدف از گشتالت درمانی این است که به فرد کمک شود تا بتواند رشد کند، و بتواند به بالندگی برسد و کنترل زندگی خویش را به دست گیرد و خود مسئول خویش گردد . هدف اصلی، آگاهی عمیق و ریشه‌دار در شخص است تا احساس یک زندگی تمام‌عیار در اینجا و در لحظه کنونی در او پدید آید.»
در ادامه مقاله می‌خوانیم: «وظیفه مشاور در رویکرد گشتالتی این است که به درمان جو کمک کند تا به آگاهی در لحظه کنونی دست یابد؛ یعنی بتواند در لحظه کنونی به تمرکز قوا برسد، به اکنون توجه داشته باشد و تماس خود را با لحظه کنونی قطع نکند.
وظیفه مشاور این است که به درمان جو کمک کند تا رفتارهای صحیح جدیدی را بیازماید نه آنکه رفتارهای غیرمفید و زیان‌بار گذشته را توضیح و ادامه دهد. در گشتالت درمانی می‌توان از چندین روش مثل بهره گرفتن از زبان، بازی و خیال‌پردازی استفاده کرد تا جریان صحبت در طول مشاوره
بر محور زمان بچرخد.»
ادامه مقاله به توضیح چند شیوه گشتالت درمانی اختصاص دارد.
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه، شماره 31، بهار 1392
منتشر شده است.