بوی روزگاران خاطره‌انگیز

این روستای تاریخی هنوز بافت قدیمی و کهن خود را حفظ کرده است و بوی روزگاران خاطره‌انگیز گذشته را می‌دهد.

در روزگاران گذشته، در روستا آداب و رسوم و حتی امور جاری زندگی با تشریفات خاصی انجام می‌گرفتند؛ آدابی مثل دورهمی‌ها و شب‌نشینی‌ها، و کارهایی مثل نمدمالی، دوشیدن گاو، پخت نان تنوری. اما متأسفانه با گذشت زمان برخی از آن‌ها از خاطرها رفته‌اند و شاید کمتر کسی یاد و خاطره‌ای از آن‌ها در ذهنش داشته باشد! البته برخی نیز با کمی تغییر در نحوه برگزاری همچنان به قوت خود باقی هستند.

شغل بیشتر مردم این روستا دام‌داری، کشاورزی و ساختن صنایع‌دستی است. آن‌ها از پشم گوسفند نخ می‌گیرند و جوراب و لباس می‌‌بافند. اهالی محل محصولات خود را در بازارهای محلی عرضه می‌کنند و به فروش می‌رسانند و زندگی خود را می‌گذرانند.

بعضی از دانش‌آموزان هم با این هنرها و صنایع‌دستی آشنا و به آن مشغول هستند.

لباس‌های محلی نمایشی زنده از فرهنگ، سنت و هنر مردمان هر منطقه‌ هستند. وقتی سخن از مازندران به میان می‌آید، این سرزمین سبز و خوش‌طبیعت، با لباس‌های محلی رنگارنگ و اصیلش در ذهن تداعی می‌شود.

لباس محلی زنان مازندرانی ترکیبی از رنگ‌های شاد و طرح‌های خاص است. اجزای اصلی آن شامل شلیته (دامن چین‌دار رنگارنگ)، تمبان (شلوار گشاد با دمپای تنگ)، جومه (بلوز بلند)، نیم‌تنه یا کلیجه (جلیقه یا کت مخملی) و چارقد (روسری سفید یا گلدار) است. این لباس‌ها نه‌تنها کاربردی هستند، بلکه به زیبایی و هنر فرهنگ مازندران اشاره دارند.

بازی‌های بومی و محلی آداب و رسوم و فرهنگ اجتماعی هر منطقه را به نمایش می‌گذارند. از ویژگی‌های بازی‌‌های بومی محلی می‌توان به کشف استعدادها و رشد جسمانی کودکان اشاره کرد. چند نمونه از بازی‌های بومی و محلی روستای دیوا عبارت‌اند از: گردو‌بازی، وسطی، هفت‌سنگ، لی‌لی، کلاغ‌پر، قایم‌موشک، گل یا پوچ.
 

• مخاطبان گرامی؛ برای مشاهده تصاویر این مطلب به فایل PDF پایین همین صفحه مراجعه فرمایید.