1. برای برنامهتان هدف داشته باشید
هیچ برنامه‌ای بی‌هدف نیست. شما هم باید برای برنامه‌ی درسی‌تان هدف داشته باشید. مثلاً ممکن است هدف کسی که سال گذشته به جز یک درس، همه‌ی درس‌هایش «خیلی‌خوب» شده‌اند، این باشد که امسال کلّ درس‌هایش را «خیلی‌خوب» شود. هدف دانش‌آموزی دیگر هم شاید این باشد که امسال در کارنامه‌اش عبارت «نیازمند تلاش بیشتر» را نبیند. تو هم هدفت را مشخّص کن و بالای برنامه‌ات بنویس.
2. برنامهتان را سختگیرانه ننویسید
قدیمی‌‌ها یک ضرب‌المثل زیبا دارند؛ می‌گویند «سنگ بزرگ نشانه‌ی نزدن است». یعنی وقتی یک سنگ بزرگ برمی‌داری معلوم است که نمی‌توانی آن را پرتاب کنی. اگر شما هم در برنامه‌ی خودتان مثلاً ۱۲ ساعت را برای درس‌خواندن بگذارید، معلوم است که نمی‌توانید انجامش دهید.
3. برنامهتان را بر اساس زندگی خودتان بنویسید
زندگی آدم‌ها با هم فرق دارد. یک نفر بعد از مدرسه به مغازه‌ی پدرش می‌رود تا به او کمک کند، یک نفر به کلاس‌های خارج از مدرسه یا کلاس‌های غیردرسی می‌رود، یک نفر در کارهای خانه به مادرش کمک می‌کند. یک نفر زود می‌خوابد، یک نفر دیر می‌خوابد. یک نفر یک‌دقیقه‌ای از مدرسه به خانه می‌رسد، یک نفر دو ساعت در ترافیک می‌ماند تا به خانه برسد. یک نفر ساعت 1 بعد از ظهر ناهار می‌خورد و یک نفر ساعت 3. بنابراین، باید برنامهتان را بر اساس زندگی خودتان بنویسید.
4. ۴۵ دقیقه درس بخوانید، ۱۵ دقیقه استراحت کنید
حالا وقت نوشتن برنامه‌ی درسی است. اینکه چند ساعت درس بخوانی به خودت بستگی دارد. برای یک نفر یک ساعت درس‌خواندن در روز هم کافیست و برای دیگری سه چهار ساعت هم کم است. امّا مهم این است که مدّت‌زمان درس‌خواندن را به دو بخش تقسیم کنید؛ زمانی را برای درس‌خواندن و زمانی را برای تفریح یا استراحت بگذارید. در زمان درس‌خواندن فقط به درس توجّه داشته باشید. بدون استراحت، سراغ درس‌های دیگر نروید تا تمرکزتان حفظ شود.
5. نوشتن برنامه را تمرین کنید
فرض کنید امروز دوشنبه است. برنامه‌ی تقریبی دوشنبه‌ی نسرین که فاصله‌ی مدرسه تا خانه‌شان ۴۵ دقیقه است، ساعت 2 بعد از ظهر ناهار می‌خورد، معمولاً یک ساعت به مادرش در کارهای خانه کمک می‌کند و شب‌ها حدود ساعت ۱۰ می‌خوابد، می‌تواند این‌طور باشد:
حالا شما هم برای خودتان در جدول هفتگی زیر یک برنامه‌ی درسی بنویسید.