هنر تنها متعلق به سرانگشتان نقاشی چیره‌دست نیست که در صفحه روبه‌رویش به حرکت در می‌آید. یا صرفاً زمانی که ذوق و قریحه لطیف یک شاعر، کلمات را درون ظرف وزن‌ها می‌ریزد و کنار هم می‌چیند تا بهترین معانی را با ظرافت اشعار منتقل کند. یا استاد خبره آشپزی که مزه‌ها را خلق و طعم جدیدی در ذائقه‌ها ثبت می‌کند. هنرمند کارش از جنس ماندگاری است و ماندگارکردن تنها از راه هنر و فرهنگ می‌گذرد.
اینکه بهترین هنرمند تاریخ چه کسی بوده، سؤال چالش‌برانگیزی در میان اهالی هنر است. هر کس از زاویه دید خودش به این سؤال پاسخ می‌دهد، اما راستش را بخواهید، پاسخ من به این سؤال یک کلمه است: معلم.
معلم جان و ذهن ما را می‌سازد و تا همیشه ماندگار می‌ماند. اینکه مفاهیم در قلب ما جای گرفته‌اند و اکثر انسان‌ها حتی از صدای معلم‌هایشان هم خاطره واضح و روشنی در ذهن دارند، یعنی آن‌ها هنرمندانی تمام‌عیار بوده‌اند؛ معلمی که قلم به‌دست‌گرفتن و الفبا را به ما یاد داد، یا او که به دانش‌آموزانش مهر و محبت و گذشت را آموخت، یا معلمی که امر مقدس وطن و دین را با فداکردن جانش حفظ کرد و درس وطن‌پرستی و دین‌داری را نشانمان داد که تا ابد در خاطر ملت باقی می‌ماند.
آموخته‌ای ماندگارتر از آموزه‌های معلم پیدا نمی‌شود. شاید بتوان به این جمله امام خمینی (ره) که «معلمی شغل انبیاست» از این زاویه نگاه کرد. آن‌ها بزرگ‌ترین معلمان تاریخ بوده‌اند.