سلام!
امروز یک حلزون پیدا کردم. خیلی یواش‌یواش حرکت می کرد؛ مثل وقتی که من مشق می‌نویسم؛ خیلی یواش‌یواش!
چون هنوز دستم برای نوشتن ماهر نیست.
امّا بعضی کارها را خیلی تندتند انجام می‌دهم؛ مثل وقتی که بلوزم را می‌پوشم؛ خیلی تندتند!
من برایت می‌نویسم چه کارهای دیگری را تند انجام می‌دهم و چه کارهایی را یواش. تو هم بگو!
من: بلدم زود و تند برای خودم لقمه درست کنم.
تو: ..............................
من: دکمه‌های لباسم را یواش‌یواش می‌بندم.
تو: ..............................
من: یواش‌یواش از پلّه‌ها بالا می‌روم.
تو: ..............................
من: یواش‌یواش بند کفشم را می‌بندم.
تو: ..............................
من: یواش‌یواش بند کفشم را می‌بندم.
تو: ..............................
اوووه! پس تو هم مثل منی.
هر دوی ما بعضی از کارها را خوب بلدیم. برای بعضی از کارها باید تمرین کنیم تا ماهر شویم.
بعضی کارها هم خودشان یواش‌یواش انجام می‌شوند؛ مثل بزرگ شدن درخت‌ها. مثل حرکت کردن حلزون که برای رسیدن عجله‌ای ندارد!
راستی حلزون ها کجا می‌روند؟