به نظر شما کدام بیشتر بهره‌مند می‌شوند؟ نسیم که بر گل می‌وزد و از لطافت آن لذت می‌برد و با دامنی از بوی خوش راه خود را ادامه می‌دهد، یا گل که نرمی نسیم را بر نازکای گلبرگ‌هایش حس می‌کند و با آن شکفته می‌شود؟ خورشید وقتی در دریا تن می‌شوید، بیشتر لذت می‌برد یا دریا که چنگ در رشته‌های نور می‌زند و ذره‌ذره بالا می‌رود و آسمان را مهمان ابرهای زندگی‌بخش می‌کند؟ انسانی که درختی می‌کارد و آبی به پای آن می‌ریزد و از زیبایی آن بهره‌ور می‌شود، یا درختی که متولد و سیراب می‌شود؟ به‌راستی کدام؟
معماری امروز، ما را از آســمان و درخت و آب دور ســاخته است و همین دوری، ما را افسرده و بدحال کرده است. و همین است که عیدها که آدم‌ها به طبیعت نزدیک‌ترند و آسمان را می‌بینند و درخت را و سبزه و آب را، این‌قدر بهترند. زودتر همدیگر را می‌بخشــند، بیشــتر می‌خندنــد و دست‌ودل‌بازترند.
هوا همیشــه قســمتى از ماست. هوایى هم که از طریق بــازدم بیرون مى‌دهیم، قسمتى از ماست. اگر هـوا قابل دیدن بود، مى‌دیدیم که چطور هوا همه ما را به هم پیوند مى‌دهد. ما نمى‌توانیم خطى بکشــیم و علامت بگذاریم که کجا هوا تمام مى‌شود و ما شروع مى‌شویم. هوا قسمتى از ماست؛ ما هوا هستیم.
حیوانات اکسیژن مى‌گیرند و کربن دی‌اکسید پس مى‌دهند. گیاهان کربن دى‌اکسید مى‌گیرند و اکسیژن آزاد مى‌کنند. این تعادل براى میلیون‌ها سال ثابت مانده است. حالا ما انسـان‌ها با قطع بی‌رویه درختان داریم این تعادل را به هم مى‌زنیم. اگر شانس کمی به طبیعت داده شود، قدرت فوق‌العاده‌ای برای تجدید خود دارد. بعضی از مردم می‌گویند: حفظ محیط زیست هزینه گزافی دارد. آن‌ها می‌گویند چیزهایی مهم‌تر از دشت‌ها و رودخانه‌ها وجود دارند. اما چه چیزی می‌تواند مهم‌تر از این خانه گران‌بهایی باشد که همه ما در آن شریک هستیم؟! کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم، این است که کمک کنیم طبیعت به کار خودش ادامه دهد.
پیامبر خدا(ص) هم فرموده‌اند: «زمین مادر شماست و با شما مهربان است» [النوادر راوندی، ص 104]. شاید «روز درخت‌کاری» بهترین بهانه برای کمک به این چرخه معیوبی باشد که ساخته‌ایم.
مولانا:
این درختان‌اند همچون خاکیان
دست‌ها بر کرده‌اند از خاکدان
با زبان سبز و با دست نیاز
از ضمیر خاک می‌گویند راز
مثنوی، دفتر اول