پیشتولید
اغراق نیست اگر بگویم در سینما پیشتولید از تولید و پس از تولید مهم‌تر است. تمام برنامه‌ریزی فیلم در پیشتولید انجام می‌شود. اگر این مرحله درست انجام شود، بهترین پایه‌ریزی برای ساخت موفق فیلم صورت گرفته است. مهم‌ترین مراحل پیشتولید به نظر من عبارت‌اند از:
پیدا کردن تهیه‌کننده
در پیشتولید باید اول از همه به دنبال تهیه‌کننده بگردید؛ کسی که باید با عوامل، طبق نظر شما، قرارداد ببندد و سرمایه ساخت فیلم را از منابعی که می‌شناسد تأمین کند. علاوه بر این‌ها، تهیه‌کننده در انتخاب مکان متناسب با فیلمنامه با کارگردان همکاری تنگاتنگی خواهد داشت. همچنین، برای پخش و عرضه در زمان و مکان مناسب نیز نقش کلیدی دارد. تهیه‌کننده خوب کمک می‌کند فیلم شما بهتر و با مخاطبان بیشتری دیده شود.
انتخاب عوامل
انتخاب درست عوامل باعث می‌شود کارگردان خیالش از گروه راحت باشد و تمرکز اصلی خود را برای ساخت اثری خلاق به کار ببندد. ولی برای این کار باید بین اعضای تولید هماهنگی خوبی صورت بگیرد تا قبل از رفتن سر صحنه، همه‌چیز مرتب و هماهنگ باشد. کارگردان به‌عنوان سرپرست گروه باید با تک‌تک عوامل در مورد شرایطی که انتظار دارد برایش مهیا شوند صحبت کند. ضمن اینکه در مورد بازیگران باید با انجام دورخوانی فیلمنامه قبل از اجرای نهایی، به تربیت حس بازیگر و تسلط کافی بر متن آن‌ها کمک کند.
محل فیلم‌برداری
صحنه‌ای که نویسنده کار آن را نوشته است، دو حالت بیشتر ندارد: یا در تخیل او شکل گرفته یا در واقعیت چنان صحنه‌ای را دیده و در فیلمنامه آورده است. در هر دو صورت، مکان(لوکیشن) باید از شرایط مناسبی برخوردار باشد تا گروه بتواند با آرامش و تمرکز لازم در آن به تولید اثر بپردازد.
در شماره بعد شما را با مواردی آشنا خواهیم کرد که باید در تولید و پس از تولید مد نظر قرار دهید
منبع: برگرفته از کتاب آناتومی داستان اثر جان تروپی
در فیلم رشد این شماره با هنرجویی آشنا خواهیم شد که موفق شده است ایده ارزشمندش را به فیلمی زیبا به نام «شلیک صلح» تبدیل کند. نام او محمد حسن هوشنگی است و می‌خواهد در آینده ایده‌های جدیدتر و مبتکرانه‌تری را در کارنامه کاری‌اش ثبت کند.
امیدواریم از خواندن این گفت‌وگو لذت ببرید.
خودتان را آن‌طور که دوست دارید معرفی کنید. منظورمان اطلاع بیشتر از زندگی‌نامه هنری‌تان است.
محمدحسن هوشنگی هنرجوی هنرستان صداوسیما هستم. از زمانی که خودم را شناخته‌ام، به نوشتن بسیار علاقه داشتم. سپس دوست دارم نوشته‌هایم را به تصویر بکشم. به‌شدت در پی دانستن، یافتن، خواندن و تجربه‌کردن هستم.
چرا فیلم‌سازی؟ چرا شاخه‌های دیگر هنر را نرفته‌اید؟
چه چیزی لذت‌بخش‌تر از این است که من به‌عنوان هنرمند دنیایی را خلق کنم که از طریق آن تأثیرگذار باشم؛ البته به شرطی که از این ابزار سوءاستفاده نکنم.
دغدغه اصلی‌تان برای فیلم‌سازی و فیلم ساختن چیست؟
شهید آوینی می‌گوید: «فیلم خوب آن است که تماشاگرش را به سفر دل دعوت کند.»
اگر بخواهم در یک کلمه به‌صورت خلاصه بگویم، به‌شخصه دغدغه اصلی من «مردم» هستند.
ایده این فیلم از کجا آمده است؟ برای پرورش این ایده چه کاری کردید؟ از کسی هم مشورت گرفتید؟
واقعیتش را بخواهید، یک روز در اینترنت درحال تحقیق بودم و جمله‌ای خواندم با این مضمون: «به امید روزی که از تمامی اسلحه‌ها به جای گلوله، گل بیرون بیاید.» من آن را یادداشت کردم. در حدود یک ماه فکر کردم. فیلم و مقاله‌های مربوط به این جمله را کمی بررسی کردم و شروع کردم به نوشتن. در نهایت به این داستان رسیدیم.
چه تجربه‌هایی از فیلم‌سازی به دست آوردید؟ آیا بعد از فیلم‌سازی زندگی‌تان تغییر کرد؟
قطعاً از نظر طرز فکری بله؛ زندگی‌ام تغییر کرد. اما از نظر مادی مثل کسب پول و جایگاه فعلاً نه.
فیلم شلیک صلح باعث شد شما دنبال ساخت فیلم جدید هم باشید؟
قطعاً بله. اما شلیک صلح باعث شد ایده‌های فیلم‌های جدیدم با مجموعه دیدگاه‌های دیگری که به انسان مربوط باشد پیش برود تا برای افراد و مخاطب مفیدتر باشند.
شما چقدر به آموزش در فیلم‌سازی اعتقاد دارید؟
قطعاً قبل از شروع هر کاری باید آموزش دید؛ همین‌طور در فیلم‌سازی. اما باید بگویم، تجربه فقط در حین کار به دست می‌آید.
از 1 تا 10 به فیلم خودتان چه امتیازی می‌دهید؟ چرا؟
قطعاً از نظر داستانی، مفهومی و سبک کار ۱۰ می‌دهم، اما از نظر سطح کیفی، مثلاً انیمیت را ۶ یا ۷ می‌دهم.
به نظرتان اولین امکان برای فیلم‌سازی چیست و چگونه باید به دستش آورد؟
مهم‌ترین چیزی که وجود دارد به نظر من دغدغه است، چون هر فیلم بیانگر یک دغدغه است و اگر آن دغدغه و مفهوم نباشد، آثار به سمت لودگی می‌روند. نکته‌ای دیگر هم هست؛ اگر ایده‌ای که داریم خوب باشد، سرمایه و این‌جور موانع دیگر معنایی ندارند.