قایقرانی درآب‌های آرام
به مسابقه‌های قایقرانی که در آب‌های راکد و بدون موج برگزار می‌شود، «قایقرانی در آب‌های آرام» می‌گویند. با توجه به اینکه فشار آب در مکان‌های طبیعی چون رودخانه و دریا، با توجه به شرایط آب‌وهوا تغییر می‌کند (مثلاً هنگام مد ارتفاع موج‌ها و میزان آب‌های ساحل افزایش می‌یابد)، مسابقه‌های آب‌های آرام در دریاچه‌های مصنوعی برگزار میشوند. این دریاچه‌ها با محیط بیرون ارتباطی ندارند و فشار آب در آن‌ها ثابت است.
ویژگی پیست قایقرانی
طول یک پیست قایقرانی حداقل 2500 متر، عرض آن حداقل 90 و عمق آن حداقل 2 متر است. ارتفاع پیست نسبت به سطح دریاهای آزاد نباید زیاد باشد؛ زیرا هر چه ارتفاع افزایش یابد، میزان اکسیژن هوا کمتر و تنفس برای ورزشکاران دشوارتر می‌شود.
در ابتدای خط استارت اسکله‌های کوچکی به نام «پانتون» وجود دارند که انتهای قایق‌ها با آن مماس می‌شود. در انتهای پیست هم ساختمانی چندطبقه وجود دارد که داوران در طبقه‌های آن مستقر میشوند تا مسابقه را بهتر ببینند.
قایق کایاک (kayak)
قایق کایاک، قایقی سبک و باریک است که فضایی کوچک (فرورفتگی کوچک) برای نشستن دارد. این فضا «نشیمن‌گاه» نامیده می‌شود. قایق‌ران در نشیمن‌گاه می‌نشیند، پای خود را به‌صورت صاف و کشیده قرار می‌دهد و پارو می‌زند. کایاک یک سُکان دارد که باعث فقط کنترل قایق می‌شود. عرض این قایق کاملاً صاف است و در بدنه آن هیچ‌گونه تقعری دیده نمی‌شود. مسابقه‌های کایاک مردان و زنان شامل سه مسابقه است:
کایاک یک‌نفره: این مسابقه با علامت اختصاری k1 نشان داده می‌شود. «1» نشان‌دهنده تعداد قایق‌رانان درون هر قایق و «k» حرف ابتدایی کایاک در زبان انگلیسی است. در مسابقه‌های k1 طول قایق حداکثر 520 سانتی‌متر و وزن سبک‌ترین نوع آن 12 کیلوگرم است. هر چه وزن قایق کمتر باشد، قایق‌ران می‌تواند با سرعت بیشتری در آب به پیش رود.
کایاک دونفره (k2): حداکثر طول قایق‌های k2، 650 سانتی‌متر است (قایق‌های k2 مخصوص مسابقات المپیک این اندازه را دارند). برای عرض این قایق‌ها اندازه مشخصی تعیین نشده است، اما هرچه عرض قایق کمتر باشد، سرعت آن افزایش می‌یابد.
فاصله دو قایق‌ران از یکدیگر 150 سانتی‌متر است. سبک‌ترین نوع k2، 18 کیلوگرم وزن دارد.
کایاک چهارنفره (k4): سبک‌ترین قایق‌های k4 30 کیلوگرم وزن دارند. این قایق‌ها دارای چهار نشیمن‌گاه برای نشستن چهار قایق‌ران هستند. بنابراین، اگر بیش از حد انعطاف داشته باشند، سنگینی وزن چهار قایق‌ران سبب می‌شود که قسمت مرکزی قایق، بیشتر در آب فرو رود و قایق حالتی موزی شکل پیدا کند. در چنین حالتی، بالا رفتن امواج ناشی از پارو زدن موجب کاهش سرعت می‌شود. طول این قایق‌ها 11 متر است.
صندلی در کایاک
صندلی قسمتی از کایاک است که قایق‌ران روی آن می‌نشیند و پارو می‌زند. صندلی‌ها از چوب یا فایبرگلاس ساخته میشوند. ارتفاع صندلی تنها 5 سانتی‌متر از سایر نقاط قایق بیشتر است. هرچه ارتفاع صندلی کمتر باشد، قایق‌ران درون قایق تعادل بیشتری دارد و هرچه ارتفاع صندلی بیشتر باشد، قایق نامتعادل‌تر است. بعضی صندلی‌ها کمی برآمدگی به عقب دارند.
شکل برگزاری مسابقه
در رقابت کایاک، پاروها دو کفه دارند و قایق‌رانان درحالی‌که در قایق نشسته‌اند و زانوهایشان خم شده است، پس از فرمان شروع، یک بار با کفه راست و بار دوم با کفه چپ آب را می‌شکافند. هر قایقرانی که زودتر از خط پایان عبور کند، برنده مسابقه خواهد شد.
قایق‌های کانو (Cano)
مسابقات کانو از جمله رقابت‌های آب‌های آرام است که در آن قایق‌رانان از پاروهای تک‌کفه استفاده می‌کنند و به جای اینکه در قایق بنشینند، در آن زانو می‌زنند (یعنی یک زانوی آن‌ها روی قایق و زانوی دیگر با زاویه 90 درجه بالاتر از سطح قایق قرار می‌گیرد).
رقابت‌های کانو در بخش تک‌نفره، دونفره و چهارنفره برگزار میشوند. این رقابت‌ها را با علامت‌های c1، c2 و c4 نشان می‌دهند. در این علامت‌ها c ابتدای کلمه کانو در زبان انگلیسی و عدد جلوی آن، تعداد نفرات روی یک قایق است.
مسابقه رویینگ
مسابقهرویینـگ در مـسافت 2000 متر برگزار می‌شود و تنها تفاوت مواد آن با هم، در تعداد شرکت‌کنندگـان است. تعداد شرکت‌کنندگان در رقابت رویینگ یک، دو، چهار و هشت نفر است.
تفـاوت بـزرگ ایـن مسابقه با سایر رقابت‌های پارویی به نوع نشستن قایق‌ران مربوط می‌شود. در رویینگ، قایق‌ران پشت به مسیر می‌نشیند و مسیر حرکت را نمی‌بیند. دیگر تفاوت رویینگ در نشیمن‌گاه متحرک قایق است که سبب می‌شود قایق‌ران هنگام پارو زدن اندکی به جلو و عقب حرکت کند و با کمک گرفتن از وزن خود، نیروی بیشتری به پاروها وارد آورد.
قایقرانی در آب‌های خروشان (اسلالوم)
مسابقه‌های قایقرانی در آب‌های خروشان، نوعی قایقرانی است که در مکان‌های طبیعی پر از آب‌های متلاطم و پر موج (مثل رودخانه‌ها) برگزار می‌شود. در این مسابقه‌ها هدف قایق‌ران این است که در کوتاه‌ترین زمان ممکن از دروازه‌هایی بگذرد که در مسیر مسابقه قرار دارند. رقابت‌های اسلالوم در بخش زنان و مردان و در دو قسمت انفرادی و دونفره برگزار میشوند.
مسیر مسابقه اسلالوم به‌صورت مستقیم کمتر از 600 متر و تعداد دروازه‌های آن از 20 تا 25 تاست. حداقل شش دروازه باید در مکان‌هایی قرار داده شوند که قایق‌ران برای عبور از آن‌ها برخلاف جریان آب پارو بزند. به این ترتیب، مهارت قایق‌ران کاملاً نمایان می‌شود. ارتفاع میله‌های دروازه 2 متر و فاصله بین دو میله 5/3 ـ 2/1 متر است. قسمت پایین میله‌ها نیز باید 15 سانتی‌متر بالاتر از سطح آب باشد. آخرین دروازه حداقل باید 25 متر قبل از خط پایان قرار گیرد.
امتیاز در اسلالوم
در صورتی‌که قایق‌ران بدون برخورد به میله‌ها از میان دو میله عبور کند، هیچ‌گونه امتیاز منفی برای وی در نظر گرفته نمی‌شود. اما اگر به هر ترتیب با میله‌ها برخورد کند، 5 امتیاز منفی برای وی در نظر می‌گیرند. هر بار عبور از سمت مخالف دروازه (از جهت نادرست)، واژگون کردن دروازه و عبور نکردن از دروازه 50 امتیاز منفی برای ورزشکار به دنبال دارد. قایقرانی برنده می‌شود که با کمترین امتیاز منفی و خطا، و در کمترین زمان، مسابقه را به پایان رسانده باشد.