درست زمانی که فکر می‌کنید برنامه‌ی درسی کاملی را با فعالیت‌های جذاب ایجاد کرده‌اید، متوجه می‌شوید برخی از دانش‌آموزان، از لحاظ ذهنی یا فیزیکی، در کلاس درس شما حضور ندارند. هرجایی هستند جز آنجا که باید باشند. چه بسیارند معلمانی که روش‌های جالبی برای متمرکزنگه‌داشتن دانش‌آموزان خود دارند؛ روش‌هایی که به جذب و حفظ اطلاعات کمک می‌کنند. یکی از این روش‌ها، اسرارآمیزکردن درس است. رمز و رازی که شما در درس می‌گنجانید، بیشترین لذت را در یادگیری ایجاد می‌کند، حس تعجب را برمی‌انگیزد و دانش‌آموز را متمرکز، مشتاق و منتظرِ دانستن خواهد کرد.
اگر دانش‌آموز کنجکاو شود که در چند روز بعد چه خواهد آموخت، واقعاً منتظرِ دانستن خواهد بود. مثلاً چند روز قبل از تدریس درس جدید، سرنخ‌هایی از درس بعدی بدهید؛ طوری که در ذهن او سؤال ایجاد شود و روزشماری کند تا روز درس جدید فرا رسد و او جواب سؤال‌هایش را بیابد. به این ترتیب، ناخودآگاه اجبار در یادگیری درسی، جای خود را به مشتاق‌بودن می‌دهد. چنین است که علاوه بر یک مفهوم درسی، به او لذت رسیدن به مطلوب را خواهید آموخت.
گاهی با بازی، گاهی با متعجب نشان‌دادن و نمایش اشتیاق خود از پدیده‌ای، گاهی با ربط اطلاعات درسی با زندگی کودکان، گاهی با پرسیدن سؤالات خوب و... بر اشتیاقشان بیفزایید.