وقتی از یک اقدام فرهنگی و علمی پنجاهساله صحبت می‌کنیم، لازم است به چندین و چند نکته دیگر هم عنایت داشته باشیم:
همان‌طور که هر اقدام عمرانی و علمی و سیاسی پیوست فرهنگی دارد، جشنواره پنجاهساله هم مثل یک انسان پنجاهساله است؛ لازم است شأن و منزلت و نشانی محل اسکان داشته باشد. جشنواره پنجاهساله رشد هم نیازمند پیوست عمرانی و آموزشی است. دفتر و ساختمان و بایگانی و گنجینه جدی لازم دارد. به روش و سبک آموزشی برای مدیران و همکاران و مخاطبان نیاز دارد. مهمانان داخلی و خارجی باید بیایند و بروند و او لازم است سفره‌داری کند؛ یعنی سرمایه مالی خوب و امکانات مناسب برای آن بسیار ضروری است.
انسان‌های پنجاهساله در زندگی بخش‌هایی دارند که می‌توانند و می‌خواهند آن‌ها را به دیگران ارائه کنند. مجموعه عکس، دست‌سازه‌ها، جوایز و هدیه‌های دریافت‌شده و ... جشنواره‌ها و فعالیت‌های فرهنگی از این‌گونه‌اند. نمایه‌های متعدد، آثار گوناگون، چهره‌های مهم و اثرگذار هنری، سیاسی و فرهنگیِ ملی و بین‌المللی شرکت‌کننده در فعالیت‌ها و دوره‌های گوناگون این برنامه خیلی مهم هستند.
بایگانی عکس‌ها و تندیس‌ها و به‌طور کلی گنجینه و اندوخته‌های فرهنگی و تاریخی هر جشنواره پنجاهساله قیمت مادی و معنوی بالایی دارد. در همه جای دنیا، نسل جوان به تماشا و بررسی آثار دوره‌های گوناگون چنین اقدامی از ما می‌نشینند. این بازدیدها اصلاً و صرفاً بازدیدی معمولی از یک گنجینه یا سازمان فرهنگی نیستند. وقتی عده‌ای به تماشای سوابق علمی و فرهنگی و هنری یک جشنواره فرهنگی پنجاهساله می‌نشینند، با بخشی از هویت ملی و فرهنگی خود آشنا می‌شوند. می‌فهمند که در کشورشان اتفاقات بزرگ و مهم هنری و فرهنگی رقم می‌خورد و مسئولان فرهنگی کشورشان توانمندی‌های بسیاری دارند که می‌توانند خالق پدیده‌های مهم و بزرگ فرهنگی و هنری جهانی باشند. مرور تاریخ پنجاهساله جشنواره فیلم رشد نشان می‌دهد، ملت ایران حتی در سال‌های اول پیروزی انقلاب اسلامی و در گیرودار دفاع مقدس هم از توجه خاص به موضوعات آموزشی و هنری دست نکشیده است.
دست‌اندرکاران جشنواره فیلم رشد به خوبی می‌دانند، امروز این رخداد فرهنگی چیزی بسیار فراتر از یک جشنواره علمی و هنری آموزشی است و صیانت از آن موضوعی گران‌سنگ‌تر از توجه به یک جشنواره است.