واژه‌هایی چون آموزش، یادگیری، تدریس، ارزشیابی، تعلیم، تربیت، اساساً واژه‌هایی جدید نیستند، و هرگاه سخن از معلم و معلمی به میان می‌آید، این واژه‌ها هم مطرح می‌شود.
لذا شاید این سؤال مطرح شود که چه ضرورتی دارد، محافل علمی و نشریات علمی از جمله نشریه رشد معلم به این موضوعات بپردازند؟
در پاسخ به این سؤال باید اذعان داشت که این واژه‌ها در طول زمان ثابت هستند، اما براساس یافته‌های علمی و تحلیل فلسفه تعلیم‌وتربیت اسلامی، نوع نگاه و رویکردهای موردنظر در این واژه‌ها تغییر می‌کند. تغییر رویکردها منجر به چرخش‌های تحولی در به‌کارگیری این واژه‌ها می‌شود. لذا تدریس، ارزشیابی و اساساً کار معلمی بدون توجه به این چرخش‌ها اثربخش نخواهد بود. لذا برخی از این چرخش‌ها براساس مبانی نظری سند تحول و آخرین یافته‌های علمی در حوزه کار معلمی اشاره می‌شود.
1. از کنترل بیرونی به کنترل درونی (خویشتن‌یابی) (متربی عامل)
2. از دانش‌آموز منفعل به دانش‌آموز پرسشگر
3. از تدریس انفعالی به تدریس تعاملی
4. از رقابت تنش‌زا به رفاقت‌های جمعی
5. از انتقال اطلاعات به اندیشه‌ورزی و درک معنا
6. از انباشت اطلاعات به کسب شایستگی در تمام ساحت‌ها
7. از آموزش موضوع‌محور به رویکرد تلفیقی و درهم‌تنیده
8. از نگاه تفکیکی به نگاه یکپارچه به هویت انسان
9. از ارزشیابی صرفاً میزان یادگیری به ارزشیابی در خدمت یادگیری
10. از ارزشیابی جدا از تدریس به ارزشیابی درهم‌تنیده با تدریس
11. از رویکرد انتقالی اطلاعات به رویکرد شکوفایی، شناسایی و هدایت استعدادها
12. از یادگیری محفوظاتی به یادگیری مبتنی بر پژوهش و کارآفرینی
13. از رویکرد پاسخ‌محور به رویکرد سؤال‌محور (پرسشگری دانش‌آموز)
14. از به‌کارگیری صرف کتاب درسی به بهره‌گیری از تنوع بسته‌های یادگیری با تأکید بر فناوری‌های نوین
15. از محیط یادگیری کلاس و مدرسه به تنوع محیط‌های یادگیری
و...
با توجه به نکات قبل می‌توان اذعان داشت فرایند یاددهی‌ـ یادگیری بدون توجه به چرخش‌های تحولی قبل نشانی از تحول ندارد لذا در برنامه‌های توانمندسازی، نظارت و ارزشیابی از عملکرد معلمان این چرخش‌های تحولی باید مدنظر قرار گیرد.