ماهک یک جنگل پر از درخت کشید. چه جنگل قشنگی!
ماهک گفت: «مامان جان! من الان توی جنگل هستم. اگر گفتی کجا؟»
مامان نقّاشی را نگاه کرد، اما ماهک را پیدا نکرد.
ماهک خندید و داد زد: «آهای مامان جان! من اینجا هستم. اینجا!»
مامان جواب داد: «الان پیدایت می‌کنم.»
ماهک یک‌مرتبه صدای ارّه‌برقی را شنید. جلو دوید و داد کشید: «آهای ارّه‌برقی، چرا درخت را بُریدی؟»
آقاهه ارّه‌برقی را خاموش کرد. قاه‌قاه خندید و گفت: «بچّه جان، برگرد خانه. گُم می‌شوی‌ها!»
همان‌وقت مامان هم آمد.
ماهک اَخم کرد و گفت: «مامان جان! ببین! این آقاهه درخت‌ها را دوست ندارد. درخت را بُرید.»
آقاهه لبخند زد و گفت: «بچّه جان، ناراحت نباش! من درخت‌ها را دوست دارم. این درخت را کِرم خورده بود. بریدمش که به جایش درخت تازه بِکارم!»
ماهک خوشحال شد.
مامان به آقاهه گفت: «پس شما هم فهمیدید که ماهکِ من درخت‌ها را خیلی دوست دارد!»
آقاهه گفت: «چه خوب!» و رفت.
ماهک گفت: «پس من هم درخت کِرم‌خورده را پاک می‌کنم و به جایش درخت تازه می‌کشم.»