هر وقت در مدرسه دوستان و هم‌کلاسی‌های خود را می‌بینید، به چه چیزی فکر می‌کنید؟ کدام‌یک از شما درسخوان‌تر است؟ کدامتان از خانواده پولدارتری هستید؟ قد کدامتان بلندتر است؟ چه کسی با معلم‌ها ارتباط بهتری برقرار می‌کند؟ یا چه کسی ورزشکار بهتری است؟
فرق نمی‌کند چه فکری بکنید. خیلی وقت‌ها «مقایسه» سبب می‌شود که انسان دچار حسادت شود و به جای بهبود شخصیت خود، در آرزوی شکست دوستان یا حتی اعضای خانواده خود باشد. اما اگر در خانواده خود، برادر یا خواهری مطابق سلیقه خود داشته باشید، یا در مدرسه چنین دوستانی پیدا کنید، می‌توانید به بهترین شکل، شخصیت خود را بالا ببرید. چگونه؟ بهتر است ابتدا ماجرای زیر را بخوانید!
برادران ورزشکار
در نهم دسامبر 1889 و در شهر «کوپیو» واقع در کشور فنلاند، در یک خانواده کاملاً ورزشی پسری متولد شد با نام کامل یوهانس پی‌یتاریکوله ماینِن. هر چند شغل پدر خانواده بنایی بود، اما در سرزمینی که تمامی مردم اوقاتی از روز خود را به ورزش می‌پرداختند، دویدن پسران این خانواده موضوع عجیبی نبود.
برادران بزرگ‌تر یوهانس، ویلی و تاتو به دوهای استقامت می‌پرداختند. تاتو روز 21 آوریل 1885 متولد شده بود و ویلی هم متولد 30 دسامبر 1887 بود. این امری عادی به‌نظر می‌رسید که پسر کوچک‌تر خانواده که به هانس ملقب بود نیز به دوهای استقامت روی آورد. در حالی که هانِس یک خصوصیت دیگر نیز داشت. او بیشترگیاه‌خوار بود و گوشت را تا حدودی از برنامه غذایی خود کنار گذاشته بود. بعد از یوهانس هم پسر دیگری در این خانواده متولد شد به نام کاله تا جمع پسران ورزشکار خانواده کامل شود.
دوومیدانی به جای اسکی
در هوای سرد و برفی فنلاند، کسی پیدا نمی‌شد که اسکی کردن را در کودکی یاد نگرفته باشد. اما ویلی خیلی جدی به اسکی نیز مشغول بود. او با اراده‌ای قوی، در هر چیزی که به استقامت نیاز داشت، می‌درخشید؛ چه دوومیدانی و چه اسکی.
در سال 1907، او در مسابقه‌های اسکی فنلاند شرکت کرد. اما تاتو و هانس روی دوهای طولانی تمرکز کرده بودند. کم‌کم اخبار درخشش ورزشکاران فنلاندی در المپیک به گوش مردم می‌رسید و این امر انگیزه جوانان فنلاندی را بیشتر از قبل می‌کرد. سرانجام هانِس در 23 سالگی برای نخستین بار فرصت حضور در المپیک را پیدا کرد. در آن روزها قد او 168 سانتی‌متر و وزنش 57 کیلوگرم بود. نه هیکل درشتی داشت و نه قامتی بلند. در عوض اراده‌ای فوق‌العاده داشت برای تمرین و مسابقه.
دو دونده، پا به پای هم
در مسابقه دوی پنج هزار متر المپیک استکهلم در سال 1912، کوله ماینن فنلاندی، با چهره‌ای خندان و رویی خوش، و ژان بوین، دونده فرانسوی، همراه با دیگر شرکت‌کنندگان در خط آغاز قرار گرفتند تا نقطه اوج بازی‌ها را به نمایش بگذارند. آن دو که از همان ابتدا به طور مساوی در قلب تماشاگران جای گرفته بودند، درست از لحظه شلیک تپانچه آغاز مسابقه شانه‌به‌شانه پیش رفتند و در اندک مدتی از دیگران فاصله گرفتند. رقابت عظیم و باشکوه آن‌ها چنان بود که در طول دوازده و نیم دور مسابقه، هیچ‌کدام حتی یک سانتی‌متر از دیگری عقب نماند.
در آرزوی دویدن با پرچم فنلاند
پس از کسب طلای ده هزار متر، کوله ماینِن یک مدال طلا در صحرانوردی 3000 متر نیز به دست آورد و باز هم رکوردشکنی کرد. وی در بخش تیمی نیز صاحب مدال نقره صحرانوردی شد و او را به‌عنوان یکی از ستارگان مسابقه‌ها برگزیدند.
در المپیک 1920 (آنتورپ)، کوله ماینن در حالی پای به مسابقه‌ها نهاد که حالا در «بروکلین» شهر نیویورک زندگی می‌کرد. اما نمی‌خواست که برای آمریکا مسابقه دهد و تنها آرزویش قهرمانی با پرچم فنلاند بود. زیرا پس از پایان جنگ جهانی، فنلاند استقلال یافته بود. او در حالی از آمریکا راهی بلژیک محل برگزاری مسابقات شد که برادرش تاتو هم از فنلاند آمده بود که در ماراتن شرکت کند و در کنار هانس بدود.
ماراتن آنتورپ در هوایی نمناک و بارانی برگزار شد و کوله ماینِن در رقابتی پایاپای با یوری لاسمن از استونی، 42 کیلومتر و 195 متر را دوید و فاتح المپیک شد تا اولین انسانی لقب گیرد که در دوی پنج و ده هزار متر و ماراتن المپیک صاحب مدال طلا شده است. برادرش نیز دهمین دونده‌ای بود که از خط پایان عبور کرد.
شکستن سد 15 دقیقه
هنگامی که زنگ دور پایان به صدا درآمد، تماشاگران برای هر دوی آن‌ها به‌طور مساوی «هورا» می‌کشیدند و هیجان و التهاب در اوج بود. آن‌ها نیز همچنان شانه‌به‌شانه پیش می‌رفتند تا اینکه به خط مستقیم 100 متر پایانی رسیدند و رقابت نهایی در حالی شروع شد که هیجان مردم نیز به اوج رسید. اما باز هم تا چند متری خط پایان، هیچ‌کدام نتوانست از دیگری پیشی بگیرد و تنها در لحظه‌های آخر، کوله‌ماینن موفق شد با چند سانتی‌متر اختلاف، مدال طلا را به خود و فنلاند اختصاص دهد. او، علاوه‌بر کسب مدال طلا و ثبت رکـورد جهانی 5000 متر، اولین انسانی لقب گرفت که این مسافت را در کمتر از 15 دقیقه دویده است.
پایان کار سه برادر
اندکی پس از المپیک، هانس رکود جهانی دوهای 25 و 30 کیلومتر را به نام خود ثبت کرد. سال‌ها بعد و به هنگام میزبانی «هلسینکی»، پایتخت فنلاند در المپیک 1952، کوله ماینِن این افتخار را کسب کرد که مشعل بازی‌ها را به ورزشگاه بیاورد.
کوله ماینِن قهرمان وطن‌پرست فنلاند در 11 فوریه 1966 درگذشت. زنجیر عمر برادرانش نیز به عمر او بسته شده بود؛ تاتو در 15 ژوئن 1967 از دنیا رفت و 11 روز بعد هم نوبت به ویلی رسید که به برادرانش بپیوندد.