تأملی بر ویژگی‌های تدریس و ارزشیابی
نویسنده: دکتر عظیم محبی
ناشر: انتشارات مدرسه
سال نشر: 1398
تدریس و ارزشیابی مهم‌ترین عناصر مربوط به حرفه معلمی هستند. رویکرد بین این عناصر، تابع مبانی نظری فلسفی تعلیموتربیت و نظریه‌های گوناگون یادگیری است. به عبارت دیگر، تدریس و ارزشیابی اصالت خود را از فلسفه تعلیموتربیت و نظریه‌های یادگیری کسب می‌کند. حال سؤال کلیدی آن است که با توجه به مبانی نظری فلسفه تعلیموتربیت جمهوری اسلامی ایران و در عین حال آخرین یافته‌های مبتنی بر مغز، آیا رویکرد تدریس همان رویکرد سنتی انتقالی است؟ آیا رویکرد سنجش و ارزشیابی همان رویکرد سنتی آزمون از آموخته‌هاست؟
در این مبانی با مفاهیمی چون فطرت، تعقل، اراده، موفقیت، شایستگی و هویت روبه‌رو هستیم. تحلیل مفاهیم مبین آن است که مفهوم آموزش‌‌و‌پرورش و یا تعلیموتربیت از هم جدا نیست. لذا در مبانی نظری سند تحول، از واژه تربیت به جای این دو استفاده می‌شود و مقتضیات آن را شامل تمهید، تأدیب، تعلیم، پرورش، تذکر و تشویق می‌داند (ص 173). براساس این نوع نگاه، تربیت فرایندی تعاملی تعریف شده است تا زمینه کسب شایستگی، درک موقعیت و شکل هویت فراهم شود. براساس این تعریف، رویکرد تدریس و ارزشیابی هم فرایندی و تعاملی و در عین حال موقعیت‌محور و تلفیقی است.
به‌منظور عملیاتی‌کردن نکات فوق، مؤلف کوشیده است رویکرد و راهبردها ی تدریس و ارزشیابی را به‌صورت کاربردی در سه فصل تبیین کند.
1. تبیین ماهیت یادگیرنده و یادگیری
2. تبیین رویکرد و راهبردهای تدریس
3. تبیین نحوه به‌کارگیری ارزشیابی فرایندی
مطالعه این کتاب را به مخاطبان نشریه پیشنهاد می‌کنیم.