این دست‌هایی که هـرروز صبح ما را با نوازش بیدار می‌کنند، لقمه‌ها را با حوصله آماده مـی‌کنند، لباس‌ها را مـی‌شویند، اتو مـی‌کنند و سر جایش می‌گذارند، جارو مـی‌کشند، غذا درست مـی‌کنند و ظرف‌ها را می‌شویند، دفتر و کتاب‌ها را جلد مـی‌کنند، اتاق‌ها را تمیز مـی‌کنند، همه‌جا را دستمال می‌کشند، سبزی خرد می‌کنند و شب خسته و کم‌توان روی دسته‌های صندلی به خواب می‌روند، در دست می‌گیرم، مـی‌بویم، مـی‌بوسم و می‌گویم: «مادرم، قدردان این دست‌های بوسیدنی هستم. روزت مبارک.»