از چه سالی و چگونه به فوتبال علاقه‌مند شدید؟
من از کودکی با پدر و برادرم در کوچه فوتبال بازی می‌کردم تا اینکه به سنی رسیدم که دیگر نمی‌توانستم در خیابان همراه با پدر فوتبال بازی کنم. به همین دلیل مرا به باشگاه فرستادند. فکر می‌کنم کلاس اول یا دوم دوره راهنمایی بودم که فوتسال را شروع کردم. از سال ۱۳79 فوتسال را به‌طور حرفهای دنبال کردم و در سال ۱۳80 به تیم ملی دعوت شدم. از آن سال تا الان در تیم ملی بازی می‌کنم و شش سالی می‌شود که عهده‌دار کاپیتانی تیم ملی فوتسال هستم.
خانواده چقدر در انتخاب این مسیر تأثیرگذار بوده است؟
خانواده‌ام، مخصوصاً مادرم، بسیار مرا در این مسیر حمایت کردند. با توجه به اینکه در مسیر حرفهای ورزش باید در شهرستان بازی می‌کردم، دوری از خانواده برایم سخت بود. اما مادرم خیلی کمکم کرد تا بتوانم در این مسیر پیش بروم.
در چه رشته و تا چه مقطعی تحصیل کردید؟ آیا ورزش در روند تحصیلی شما تأثیر داشت؟
من لیسانس تربیت‌بدنی دارم. اما لیسانسم را دیر گرفتم و سه سال از دانشگاه به خاطر علاقه‌ای که به فوتسال داشتم، دور ماندم. بعد از آن مجدداً درسم را خواندم و لیسانسم را گرفتم.به نظر من هیچ محدودیت یا مانعی وجود ندارد که درس به مسیر حرفهای ورزش آسیب برساند. خودم به دلیل هدف بزرگ ورزشی ام مدتی دانشگاه را کنار گذاشتم.
به نظر شما تحصیلات در ورزش حرفهای مؤثر است؟
به نظر من تأثیر عمده‌ای ندارد، ولی خوب است که در کنار ورزش تحصیل کنید. بسیاری از بازیکنان ما هستند که لیسانس، فوق لیسانس و حتی دکترا دارند.
ورزش چه کیفیتی به روند زندگی شخصی شما بخشیده است؟
قطعاً اگر بخواهید به ورزش حرفهای بپردازید، باید سالم زندگی کنید و این سالم زندگی کردن بسیار روی من تأثیر گذاشته است. من همیشه ساعت 10 شب خوابیده‌ام. بسیاری از هم‌دوره‌ای‌های من ورزش را کنار گذاشته‌اند. من الان 34 سال سن دارم، اما خدا را شکر می‌کنم که آن‌قدر زندگی مثبت و سالمی داشته‌ام که ورزش را ادامه دادم. ورزش به من کمک کرده است تا به این مرحله برسم.
آینده ورزشی خود را چطور می‌بینید؟
به آنچه که در ورزش می‌خواستم، رسیدم. تنها چیزی که به آن نرسیدم، این است که با تیم ملی جزء سه تیم برتر جهان باشیم. آذرماه امسال قرار بود جام جهانی برگزار شود، اما به دلیل کرونا به تعویق افتاده است. از اینکه در تیم ملی بازی می‌کنم، لذت می‌برم. سعی و تلاشم را بیشتر می‌کنم تا به موفقیت بیشتری برسم.
به نظرتان چه تاثیری در موفقیت دیگران داشته‌اید؟
اگر خودستایی تلقی نشود، باید بگویم، خیلی از نوجوانان و جوانان در شبکه‌های اجتماعی که هستند، به من پیغام می‌دهند و می‌گویند شما الگوی ورزشی ما هستید. من خیلی از شنیدن این حرف خوش‌حال می‌شوم. البته با این حرف‌ها مسئولیت من سنگین‌تر می‌شود. سعی می‌کنم در مسیر زندگی و ورزش، اخلاق غیرورزشی و ناهنجاری از خودم نشان ندهم و همیشه مراقب رفتارم باشم.
یک الگو چه خصوصیاتی باید داشته باشد؟
امروزه، همه ما عضو شبکه‌های اجتماعی هستیم و همه، ما را آنجا می‌بینند و نظاره‌گر رفتار فردی و اجتماعی ما هستند. به همین دلیل باید بیشتر مراقبت باشیم و به نظر من اخلاق بسیار اهمیت دارد. علاوه بر اینکه اگر بازیکنی مهم و تکنیکی باشی، اخلاق بسیار تأثیرگذارتر است. من همیشه کوشیده‌ام تا جایی که می‌توانم به بچه‌ها کمک کنم.
روزانه چقدر تمرین می‌کنید؟
روزی دو تا سه ساعت.
خصوصیات اخلاقی ورزشکار حرفهای باید چطور باشد؟
ورزشکار حرفهای باید از حاشیه دور باشد تا بتواند موفق شود.
در کشور ما برای خانم‌ها در سطح ورزش حرفهای چه محدودیتی وجود دارد؟
من از سال ۱۳79 که در تیم ملی بودم، خیلی سختی کشیدیم. در آن زمان ما حتی لباس تمرین نداشتیم. اما از بعد از قهرمانی در آسیا دیدگاه مردم و فدراسیون نسبت به ما عوض شده است و بیشتر از قبل از ما حمایت می‌کنند. حتی حجاب ما باعث محدودیت ما نشد و با همین حجاب قهرمان آسیا و پنجم جهان شدیم.
میانه‌تان با کتاب خواندن چطور است؟
مزیت خوب کرونا این بود که من در دوران قرنطینه کتاب خواندم. در قرنطینه هفت کتاب خوب درباره شکرگزاری خداوند خواندم.
تفریح مورد علاقه‌تان چیست؟
آن‌قدر درگیر تمرینات هستم که سعی می‌کنم فقط در کنار خانواده باشم؛ چون همیشه از خانواده دورم. من در مشهد بازی می‌کردم و از خانواده‌ام دور بودم. به همین دلیل سعی می‌کنم همه تفریحاتم با خانواده باشد.
میانه‌تان با سفر چطور است؟
خیلی خوب است.
اگر بخواهید نقطه‌ای را برای سفر داخلی در ایران پیشنهاد دهید، کجاست؟
پدرم اهل سوادکوه است و ما بیشتر وقت‌ها به شمال می‌رویم. بنابراین منطقه سوادکوه را پیشنهاد می‌دهم.
در زندگی شخصی سقف آرزویتان کجاست؟
تا به حال به این موضوع فکر نکرده‌ام. همیشه ورزش را در زندگی دیـده‌ام و جز آرزوهای ورزشی سقف آرزوی دیگری نداشته‌ام.
در حال حاضر شرایط ورزشی مدرسه‌ها را چطور می‌بینید؟
خیلی ازشرایط مدرسه‌ها خبر ندارم. دردوره‌ای که من به مدرسه می‌رفتم، هیچ توجهی به ورزش نمی‌شد. اما بسیاری از دوستان ورزشکار من که معلم هستند، می‌گویند در حال حاضر خیلی به مدرسه‌ها توجه می‌کنند. در این صورت، دختران ما در آینده می‌توانند تأثیرگذار باشند و جایگزین بازیکنانی مانند من شوند که قرار است در سال‌های بعد خداحافظی کنند.
بهترین و بدترین خصوصیت اخلاقی‌تان چیست؟
بهترین خصوصیات اخلاقی من این است که آدم کینه‌ای نیستم. حتی دشمنم را هم می‌بخشم و همیشه برایش آرزوی موفقیت می‌کنم. بدترین خصوصیت اخلاقی‌ام هم این است که زودرنج هستم.
از چه چیزی بیشتر آزار می‌بینید؟
دورویی مرا خیلی آزار می‌دهد. ولی هیچ وقت به روی کسی نیاورده‌ام و همیشه بخشنده بودم.
اگر در زندگی به عقب برگردید، دوباره همین مسیر را انتخاب می‌کنید؟
صددرصد.
برای دخترخانم‌هایی که می‌خواهند وارد ورزش حرفهای، مانند فوتبال شوند، چه توصیه و پیشنهادی دارید؟
واقعاً یکی از شرایط موفقیت این است که سالم زندگی کنند. من همیشه ساعت 10 شب خوابیده‌ام. همچنین باید هدف بزرگی داشته باشند که موفق شوند و همین‌طور حمایت خانواده بسیار مهم است. چون علاوه بر اینکه پدر و مادرهای زیادی هستند که در این زمینه از فرزندان خود حمایت نمی‌کنند، بسیاری از پدرها و مادرها این ورزش را رشته‌ای مردانه می‌دانند.
اگر در زندگی هدف دارند و به این رشته علاقه‌مندند، آن را انتخاب کنند و ادامه دهند. موقعی که من ورزش را شروع کردم، همه می‌گفتند دختر را چه به فوتبال. من از این دیدگاه خیلی اذیت شدم. خیلی تلاش کردم تا به همه ثابت کنم که می‌توانم. توصیه من این است که خیلی تلاش کنند و به حرفهای منفی دیگران گوش ندهند و آنچه را می‌خواهند، به دست آورند.