دوست خوب کودکان

«محمّد قریب» پزشک بود. او بچّه‌ها را خیلی دوست داشت. وقتی بچّه ی بیماری را می دید، ناراحت می‌شد. او برای درمان کودکان بیمار خیلی تلاش می‌کرد.

دکتر قریب معلّم خوبی هم بود. خیلی مطالعه می‌کرد و چیزهایی را که می دانست به شاگردانش یاد می‌داد تا آن ها بهتر بتوانند به کودکان بیمار کمک کنند.

او همیشه به شاگردانش می‌گفت: «با بیماران مهربان باشید و با آن ها مثل فرزندان و خواهر و برادرهای خودتان رفتار کنید. چون وقتی کسی بیمار است، به محبّت و توجّه بیشتری نیاز دارد.»

او به کمک دوستانش اوّلین بیمارستان مخصوص کودکان را ساخت. بیمارستانی که در آن دکترها و پرستارهای مهربان فقط از بچّه ها مراقبت می کردند.