آکادمی علوم سلطنتی سوئد برندگان نوبل در رشته فیزیک را معرفی کرد:
جیمز پیبلز1 از دانشگاه پرینستون نیمی از جایزه را گرفت و نیمه دیگر به میشل مایور2 از دانشگاه ژنو و دیوید کلوز3 از دانشگاه ژنو و کمبریج رسید. از این سه نفر، جیمز پیبلز به پاس تلاش او برای درک مفاهیم بنیادی کیهان‌شناسی، که طی 50 سال اخیر شناخت ما از جهان را متحول ساخته و ارائه نظریه‌ای که ماهیت شکل‌گیری جهان را نشان می‌دهد، و میشل مایور و دیوید کلوز برای کشف اولین سیاره فراخورشیدی در سال 1995، برندگان نوبل فیزیک 2019 شدند. تحقیقات جیمز پیبلز کمک بسیاری به پردازش رصد تابش کیهانی نمود، در حالی‌که قبلاً اطلاعات اندکی از تابش مایکروویو وجود داشت. کار پیبلز همزمان بود با داده‌های گرفته شده از تابش پس‌زمینه کیهانی و لذا سبب توسعه نظریه مهبانگ4 گردید وی همچنین توزیع عناصر در کیهان را محاسبه نمود و ابزارهایی ساخت که امکان آزمایش زمینه کیهانی را برای نظریه انبساط جهان فراهم آورد.
پیبلز از اواسط دهه 1960 رمزگشایی از تابش مایکروویو کیهانی را آغاز کرده بود که در نهایت منجر به درک فعلی ما از شکل جهان و ماده تاریک و انرژی تاریک گردید. و اما، همان‌طور که اشاره شد، مایور و کلوز هم مشترکاً نیمی دیگر از جایزه نوبل 2019 را برای کشف اولین سیاره فراخورشیدی در صورت فلکی پگاسوز5 در فاصله 50 سال نوری دریافت کردند. این کشف آن‌ها نظریه کلاسیک شکل‌گیری منظومه‌های خورشیدی را به چالش می‌کشد. طی 20 سال اخیر براساس روش‌های آن‌ها بوده که ما شاهد کشف 4000 سیاره فراخورشیدی دیگر شده‌ایم. درواقع کار مایور و کلوز در نقطه مقابل کار پیبلز قرار داد. زیرا آن‌ها به جای سروکله زدن با تاریکی، با بررسی نوسانات نوری گسیل شده از ستاره پگاسوز5، دریافتند که سیاره‌ای در مدار این ستاره در حال چرخش است. اما آنچه باعث تعجب شد این است که معلوم شد اندازه و مدار این سیاره از هر سیاره‌ای در منظومه خورشیدی خودمان چه اندازه متفاوت است؛ و این داده‌ها دریچه‌ای شد برای درک مدل‌های متفاوت سامانه‌های خورشیدی در کیهان‌شناسی امروز. این مطالعات تصویر جدیدی از جهان و جایگاه زمین در کیهان ارائه می‌کند.
پی‌نوشت‌ها
1. James Peebles
2. Michel Mayor
3. Didier Queloz
4. Big Bang
5. Pegasus