دنیا هیچ‌گاه از بلا و آزمایش و سختی خالی نبوده است، اما آن‌ها در هر زمانی متفاوت بوده‌اند. برای ما آن‌قدر که زمان و بهره‌مندی به موقع از آن مهم است، نوع بلا و مشکل نباید مهم باشد. آنچه ارزشمند است، نوع فعالیت ما در دل زمان است. زمان به عبارتی یک فرصت است و فرصت‌سازی کار انسان‌هاست، اما نه هر انسانی؛ چراکه بعضی از انسان‌ها فرصت سوزند تا فرصت‌ساز. اینکه می‌گویم نوع بلا مهم نیست، مسئله‌ای است ناظر به زمان خود ما. امروز کرونا سر راه ما قرار گرفته است که البته همه را مستقیماً به خودش مبتلا نکرده بلکه مشکل‌سازی دیگری کرده است؛ مثلاً عده‌ای بیکار شده‌اند ولی سالم هستند، عده‌ای خانه‌نشین شده‌اند ولی در عافیت هستند، عده‌ای دچار استرس و اضطراب فراگیر شده‌اند و عده‌ای هم در خانه دچار بگومگوهای ناصواب شده‌اند. مثالی می‌زنم برای آقایانی که فرصت حضور در منزل بیشتر برای ایشان فراهم شده است؛ البته این برای عده‌ای فرصت و نعمت است و خدای ناکرده شاید برای عده‌ای هم تهدید و بلا باشد، اما انسان زمان‌شناس اهل فرصت‌سازی است و حضور در خانه را برای خودش یک نعمت و فرصت قلمداد می‌کند. این فرصت‌سازی می‌تواند در لباس نعمت‌آفرینی ظاهر شود؛ نعمتی برای همسر و بچه‌ها و کمک کار آن‌ها بودن. پیامبر رحمت(ص) با کلامی مهرآفرین برای کسانی که فرصت حضور در خانه برای ایشان فراهم شده است، رهنمود انگیزه‌بخشی دارند: «بهترین شما کسی است که برای اهل منزلش بهترین باشد و به آن‌ها بهره برساند. من که پیامبر شما هستم، این‌چنین هستم»؛ و در فرمایش خود خطاب به امام علی(ع) فرمودند: «کسی که فرصت خدمت در خانه پیدا نماید، خداوند خیر دنیا و آخرت را برایش فراهم آورده است. خدمت مرد در خانه از عبادت هزار سال، از هزار دینار صدقه دادن در راه خدا و از تلاوت قرآن برایش بهتر است. خداوند خدمت مرد در خانه را جبران خطا و گناهان گذشته‌اش به حساب آورده است». بیاییم به این فرمایش آرامش‌بخش پیامبر رحمت(ص) عمل کنیم و این فرصت کوتاهی که برای ما فراهم شده است را قدر بدانیم و با انجام فعالیتی مفید در خانه، آرام‌بخش فضای خانه و اهالی آن باشیم؛ ان‌شاءالله.