معجزه مهر

یکی از ویژگی‌های مهم شغل ما معلمان، ارتباط با انسان‌هاست؛ انسان‌هایی که به دنبال رشد و کمال هستند. این ویژگی زمانی به خوبی محقق می‌شود که ما با مخاطبان خود مهربانانه و مانند فرزندان خودمان رفتار کنیم. خدای مهربان در آیه ۱٥۹ سوره آل‌عمران به پیامبرش که رحمه‌للعالمین است، فرموده است: «اگر خشن و سنگدل بودی، مردم از اطراف تو پراکنده می‌شدند.»
«نامهربانی» مانع بزرگ ارتباط است و زمانی که معلم نتواند شرایط «ارتباط مناسب» را ایجاد کند، زحمات او نتیجه‌ نخواهد داد.
مهربانی و با چهره مهربان در اولین روزهای مدرسه و کلاس درس حاضر شدن به این معناست که من آماده‌ام تا زمینه‌ساز یادگیری و رشد شما باشم. تلاش ما بر این باشد که در اولین جلسات کلاس درس صبر و بردباری بیشتری داشته‌ باشیم تا دانش‌آموزان به ما اعتماد کنند. پس از آن می‌توانیم به تدریس و آموزش بپردازیم.
حتی در ایام برگزاری آزمون‌ها نیز ما باید مهربانانه رفتار کنیم. معلم مهربان هرگز جلسه ارزیابی پایانی امتحان را به یک صحنه دادگاه یا حسابرسی تبدیل نمی‌کند. معلم سعی می‌کند با مهربانی در موقعیت‌های یادگیری عوامل مخرب و اضطراب‌زا را از جلسه امتحان دور کند. معلم با چند جمله کوتاه، همراه با شوخ‌طبعی می‌تواند همانند ساعات کلاس درس، آرامش روانی را به همه دانش‌آموزان هدیه نماید. معلم مجرب و مهربان به‌خوبی می‌داند که هرگونه تهدید، تحقیر، تنبیه، تمسخر، اضطراب و نگرانی دانش‌آموزان را بیشتر می‌کند و این رفتارها عواملی هستند که «ارتباط ارزشمند» معلم را ناکارآمد می‌کند.
در کلاس درس موانع و عوامل زیادی در برابر مهربانی وجود دارند که ممکن است در اصل رسالت ما که «زمینه‌سازی برای یادگیری و رشد دانش‌آموزان» است، اختلال ایجاد کنند. یکی از موانع مهربانی، قضاوت شتاب‌زده است که متاسفانه گاهی ما معلمان به آن به‌طورجدی توجه نمی‌کنیم.

دست به قلم شوید و برای ما از سایر موانع و عوامل «مهربانی» در کلاس درس بنویسید تا بتوانیم با به اشتراک گذاشتن یافته‌ها و تجربه‌های زیسته شما، از یکدیگر بیشتر بیاموزیم. مجله رشد معلم مثل همیشه چشم به راه نوشته‌های ارزشمند شماست.