خط افق در پرسپکتیو

توضیح تجربه
بعد از توضیحات کلی و نظری راجع به خط افق و اهمیت آن در دروس هنر به‌ویژه گرافیک، به این منظور که یادگیری این درس واقعاً اتفاق بیافتد و هنرجویان کاملاً مسئله را درک کنند از این تجربه کلاسی استفاده نمودم.
هنرجویان را به سالن بیرون از کارگاه روبه‌روی راه‌پله بردم و از آن‌ها خواستم که به‌نوبت روبه‌روی راه‌پله بایستند و به پله‌های پیش روی خود بنگرند و بگویند کدام پله را به شکل یک خط صاف می‌بینند، آنگاه خط افق خود را با ماژیک روی پله مد نظر مشخص کنند و به‌نوبت همگی این کار را انجام دهند.
این روش باعث ایجاد انگیزه در آن‌ها شد و یادگیری درس خط افق را که یک فرضیه است و احتیاج به تجسم بالایی دارد راحت‌تر نمود. هنرجویان این مسئله را نه‌فقط به شکل نظری بلکه به شکل عملی و ملموس بررسی نمودند.
تعدادی از هنرجویان گمان می‌کردند که خط افقشان ثابت و در روی همان پله‌ای است که علامت زده بودند؛ لذا وقتی از آن‌ها خواستم که بنشینند و بگویند خط افقشان کجاست همان خط بالایی و اولی را نشان می‌دادند درصورتی‌که خط افق خطی فرضی است که همیشه مقابل چشمان ماست.
وقتی هنرجویان خطوط افق یکدیگر را با هم مقایسه کردند، همچنین با توضیحات کمکی و تکمیلی خودم، متوجه اشتباه خود شدند؛ زیرا خط افق هر شخص به اندازه قد او از زمین است، یعنی خط افق هر شخص با دیگری متفاوت است، و با بالارفتن و پایین آمدن شخص خط افقش هم مقابل چشمانش بالا و پایین می‌رود.

 

نتیجه
ازآنجاکه درس مناظر و مرایا نسبت به دروس دیگر احتیاج به تمرکز و دقت بیشتری برای یادگیری دارد و همین‌طور دید قوی و تجسم بیشتری را می‌طلبد، لذا به کار بردن روش‌های عملی و فعال که خود هنرجویان را درگیر مسئله کند و خودشان به جواب سؤال دست پیدا کنند لازم و ضروری است. این کار باعث ایجاد انگیزه و شوروشوق یادگیری و تعامل بین هنرجویان با یکدیگر و همین‌طور با هنرآموز خود می‌شود و درنهایت منجر به درک کامل این مبحث (خط افق) توسط تک‌تک هنرجویان می‌گردد.