در این مقاله درباره‌ی ویژگی‌های خلیج فارس از نظر ریخت شناسی، ژرفانگاری، جریان‌های منطقه‌ای، جریان‌های جذر و مدی، شوری آب، درجه‌ی حرارت و زمین‌شناسی مطالبی ارائه شده است
در مقدمه‌ی این مقاله که توسط آقای مصطفی شهرابی سردبیر فصلنامهی رشد آموزش زمین‌شناسی تحریر شده، آمده است: خلیج فارس یک دریای کنا‌ره‌ای است که ژرفای میانگینی برابر بر 35 متر دارد و بیشینه‌ی ژرفای آن حدود 100 متر است که مدخل باریک
آن در تنگه‌ی هرمز واقع شده‌است.
کف خلیج فارس دارای شیب توپوگرافی ملایمی است، بدون لبه‌ی ساحلی که در بعضی از دریاها مانند «ایالت کربناته دریای کارائیب» وجود دارد.
آب و هوای خشک و نیمه استوایی این منطقه با درجه‌ی حرارت تابستانی تا 50 درجه‌ی سانتی گراد و باد دائمی، محیطی را به وجود آورده است که در آن نهشت‌های تبخیری و «باد رفت‌ها» که از راه هوا وارد این خلیج می‌شوند، تشکیل گردند.
واردات آب شیرین به خلیج فارس، محدود به رودهای دجله و فرات است. تبخیر زیاد و جدا ماندن این خلیج از اقیانوس هند، سبب شده است که در بعضی نقاط، به ویژه در مرداب‌های دور دست در بخش جنوبی خلیج فارس، میزان شوری تا 70 گرم در لیتر نیز برسد. متن کامل مقاله‌ی خلیج
فارس را می‌توانید در شماره‌ی پاییز 89 فصلنامهی رشد آموزشی زمین‌شناسی
ببینید.