چرایی، بایدها و نبایدهای فیلم‌های آموزشی جغرافیایی در «رشد آموزش جغرافیا»
بسیاری از جغرافی‌دانان برای آموزش مفاهیم جغرافیایی می‌توانند فیلم بسازند و در کلاس درس با تلفن همراه آن را به نمایش درآورند اما یک نکته نباید به فراموشی سپرده شود و آن چرایی ساخت فیلم آموزشی در علم جغرافیاست.
عطیه‌سادات صابری در مقاله‌ای در فصلنامه رشد آموزش جغرافیا به فلسفه و چگونگی ساخت فیلم آموزشی در حوزه جغرافیا پرداخته است.
در بخشی از این مقاله آمده است: «جغرافی‌دان در ساخت فیلم‌های آموزشی نیازمند زبان ویژه است. در این مورد او باید به دو نکته مهم توجه داشته باشد. یکی اینکه واژه‌ها و لغاتی را که به کار می‌برد، دارای حد و مرز روشن و مجزا باشند و دیگر اینکه زبان بتواند نیازهای
مربوط به ساختاری از معرفت را که به شکل نظام یافته، تدوین و تنظیم شده باشد، تأمین کند. از طرف دیگر چون بحث جغرافیای کاربردی مطرح است، باید دید که زبان آن تا چه حد می‌تواند برای واژه‌ها معانی عملی مشخص کند. به علاوه با این زبان باید بتوانیم مشخص کنیم که مشکل
کجاست و راه حل آن چیست. یعنی بیش از هر عاملی، فیلم‌ساز نیازمند توجه به سبک واقع‌گرایی در فیلم خود است. حتی اگر آن را با انیمیشن معرفی می‌کند. معلم جغرافیا در سبک واقع‌گرا، در پی بیان واقعیت جغرافیایی در یک مکان جغرافیایی است و به عوامل خارج از ذهنیت خود توجه
دارد. او در پی شناخت درست و بی‌غل‌وغش واقعیت است. می‌داند که در جغرافیا با مکان‌های واقعی سروکار داریم و باید بین رویا و واقعیت تفکیک قائل شویم. پس از منظر علم جغرافیا، فضای فکری فیلم‌ساز با فضای عینی در جهان خارج از ذهن او تفاوت‌های بسیار دارد. حتی در مواردی
که به ایده‌آل‌ها می‌پردازد نیز باید تفاوت آنها را با جهان واقعی نشان دهد.»
متن کامل این مقاله در فصلنامه رشد آموزش جغرافیا، شماره 99، تابستان 1391، منتشر شده است.