منبع: فصل‌نامه «رشد آموزش فنی و حرفهای»، بهار1391
فصل‌نامه رشد آموزش فنی و حرفهای در این شماره خود با ارائه مقاله‌ای، به نقد درخواست صاحبان مشاغل و کارخانجات از فارغ‌التحصیلان فنی و حرفهای و کاردانش برای ارائه دو سال سابقه کار پرداخته است.
عزیز خوشبینی کارشناس دفتر برنامه‌ریزی و تألیف کتب درسی نویسنده این مقاله در ابتدای آن آورده است:
«وقتی کارنجات و شرکت‌ها به استناد این شرط که باید دارای دو سال سابقه کار باشند، تقاضای جوان‌ها را رد می‌کنند باید دید که فارغ‌التحصیلان مدارس فنی در بدو ورود به جامعه کار و فعالیت، دو یا سه سال سابقه کار را از کجا و نزد کدام ارگان می‌توانند کسب نمایند و واقعاً
متولی این موضوع در جامعه کیست؟ آیا دو سال سابقه کار در جامعه از طریق مشاغل کاذب و یا غیرمرتبط می‌تواند خواسته‌های این شرکت‌ها را تأمین نماید؟ آیا به این ترتیب صحیح است که مسئولین اکثر شرکت‌ها مانع از اشتغال این متقاضیان شوند؟ اگر هم قرار باشد که از ورود نیروهای
انسانی صفر کیلومتر نسبت به استانداردهای خاص به مدار تولید جلوگیری شود- که حق است- متولیان آموزش مواد خاص در جامعه چه کسی و ارگانی می‌توانند باشد تا نیروهای آماده به کار و منطبق با استانداردها و روش‌های خاص مورد لزوم شرکت‌ها را بدون زحمت و صرف هزینه آماده کنند؟»
عزیز خوشبینی در ادامه این مقاله، به تشریح آموزش‌های ضروری در کارخانجات، اهمیت ضرورت آموزش کارکنان و ویژگی‌های آن و برنامه‌ریزی آموزش‌های مورد لزوم در شرکت‌ها پرداخته است.
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش فنی و حرفهای، شماره 26، بهار 1391 قابل رویت است.