«فصلنامه رشد آموزش علوم اجتماعی» در جدیدترین شماره خود به رویکردهای ارتقای مهارت‌های اجتماعی پرداخته است
در این مقاله آمده است: «در زمینه رویکردهای موجود در جهت ارتقای مهارت‌های اجتماعی به چهار دسته رویکرد بدین شرح اشاره می‌کنیم: رویکردهای روان‌شناختی، رویکرد الگوی ارتقای مهارت‌های اجتماعی سوگای و لویس؛ رویکرد رشد و شناخت اخلاقی؛ الگوهای ترکیبی، شامل رویکردهای تربیت اخلاقی، و الگوهای روان‌شناختی (یادگیری شناختی ـ اجتماعی و فرهنگی ـ اجتماعی).»
درباره رویکرد رشد و شناخت اخلاقی آمده است: «در رویکرد فوق بر رشد و توانایی شناخت اخلاقی دانش‌آموزان و بالا بردن میزان آگاهی آن‌ها از اخلاق و ارزش‌های اخلاقی تأکید می‌شود. مفروض این است که هر گاه دانش‌آموزان از ارزش‌های اخلاقی و رفتاری درست آگاه شوند، خود‌به‌خود به‌سوی آن رفتارها گرایش پیدا می‌کنند و آن‌ها را انجام می‌دهند و از رفتارهای ناشایست می‌پرهیزند. این رویکرد سه مرحله شناخت اخلاقی، احساس اخلاقی و عمل اخلاقی را در برنامه‌های تربیتی خود لحاظ می‌نماید. در مرحله شناخت اخلاقی فرد باید معنای ارزش مورد نظر را بداند و ضرورت آن را در روابط بین مردم درک کند. اگر فردی از فقدان آن ارزش اخلاقی نزد خود و یا دیگران رنج می‌برد و یا ناراحت می‌شود وی احساس اخلاقی دارد. سرانجام اگر در روابط بین فردی بر اساس ارزش اخلاقی مورد نظر رفتار کند، عمل اخلاقی به‌شمار می‌آید. نکته مهم در انجام یک رفتار که رشد و شناخت اخلاقی را هموار می‌سازد، این است که ارتباط دقیقی بین شناخت، احساس و عمل فرد به وجود آید تا انجام آن رفتار از ارزش درونی برخوردار شود.»
نویسنده: طاهره جلالوند، کارشناس ارشد تاریخ و فلسفه آموزش‌و‌پرورش دانشگاه تهران
کلید‌واژه‌ها: مهارت‌های اجتماعی، اخلاق اجتماعی، حقوق اجتماعی