در بخشی از این مقاله می‌خوانیم: «در بحث‌های مربوط به جایگاه هیدروژن در جدول تناوبی، علم شیمی بارها نادیده گرفته شده است. به نظر می‌رسد شایع‌ترین خطا در این زمینه از نوعی عددنگری ناشی می‌شود؛ باوری که در آن، تعداد الکترون‌ها بدون توجه به زمینه و شرایط آن‌ها، شیمی یک عنصر را تعیین می‌کند. نادرستی این باور را با این استدلال غیر منطقی به سادگی می‌توان توجیه کرد: «چون هلیم حاوی دو الکترون در لایه ظرفیت خود است باید در جدول، بالای بریلیم قرار گیرد.» آیا قرار دادن هیدروژن در خانواده فلزهای قلیایی به دلیل داشتن یک الکترون در لایه ظرفیت به اندازه قرار دادن هلیم، بالای بریلیم بی معنا نیست؟ هر دوی این دیدگاه‌ها ناشی از نادیده گرفتن زمینه و شرایط الکترون‌هاست و از عددنگری سرچشمه می‌گیرد.»
در ادامه مقاله آمده است: «استقرار نا به جای هیدروژن در رأس خانواده فلزهای قلیایی به مسابقه‌ای پر شور در پرداختن به تصورهای لجام گسیخته انجامیده است. پس از رسانا شدن هیدروژن در فشارهای بالا، گزارش شد که این معیاری برای تشابه ذاتی هیدروژن با فلزهای قلیایی است. تا هنگامی که واقعیت‌های محدود و بسته، محدودیت پژوهش برای کشف خواص فلزی در میان عناصر نافلزی را در برمی‌گیرد، دلیل منطقی برای در نظر گرفتن هیدروژن به عنوان عنصری که دارای خواص فلزی بیشتری نسبت به بسیاری از دیگر نافلزهاست، وجود ندارد.»
نویسنده: مجتبی جعفرزاده، معلم پژوهش‌سرای رازی فریدون‌شهر
کلیدواژه‌ها: هیدروژن، جدول تناوبی عنصرها، الکترونگاتیوی