منبع: فصلنامه‌ی «رشد آموزش جغرافیا»
مهم‌ترین تهدیدی که در قرن بیست و یکم برای خلیج‌فارس حس می‌شود، تهدیدات زیست‌محیطی است.
این موضوع در مقاله‌ای با عنوان «آلودگی‌های زیست‌محیطی: تهدید آینده‌یخلیج‌فارس» در فصلنامه‌ی رشد آموزش جغرافیا مطرح شده است.
خانم مریم امیدی، دانشجوی دکترای جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران و دبیر جغرافیای منطقه‌ی18 تهران نویسنده این مقاله است.
او در ابتدای این مقاله آورده است:
«با صنعتی شدن سریع کشورها و بهره‌برداری بی‌رویه از منابع طبیعی سطح زمین، در تعادل حیات طبیعی کره‌ی زمین، از جمله اکوسیستم‌های آبی، اختلالاتی ایجاد شد که در اواخر قرن بیستم با افزایش NGOهای محیط‌زیست و احزاب سبز و هم‌چنین با وارد شدن به دوره‌ی پست مدرن، عدم
تعادل زیست‌محیطی از سوی دانشمندان ژئوپلتیک انتقادی نیز مورد انتقاد قرار گرفت.»
در بخش دیگری از این مقاله با عنوان «اکوسیستم خلیج‌فارس» آمده است: «دریاها یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های کره‌یزمین هستند که تأمین مواد غذایی و پروتئینی و حتی فرآورده‌های نفتی و معدنی مورد نیاز انسان را به‌عهده دارند.
اکوسیستم‌های آبی برای زمین مثل کلیه‌ها در بدن انسان عمل می‌کنند و از بین رفتن آن‌ها، منظومه‌ی حیات در کره‌ی زمین را با خطر مواجه می‌سازد. خلیج‌فارس به عنوان دریایی نیمه‌بسته به علت عمق کم، شوری آب و ارتباط محدود با آب‌های آزاد جهان، دارای شرایط خاص و شکننده‌ی
زیست‌محیطی است.»
این مقاله در ادامه به مباحث دیگری مانند تهدیدات ناشی از آلودگی‌ها، نابودی مرجان‌ها، نابودی جنگل‌های حرا و جزایر مصنوعی و تهدیدات آن‌ها پرداخته و راهکارهایی برای جلوگیری از این تهدیدات ارائه کرده است.
متن کامل این مقاله در فصلنامه‌ی رشد آموزش جغرافیا، شماره‌ی93، زمستان 1389، چاپ شده است.