دین اسلام با نگاه متفاوت و با فلسفه‌ای مشخص، گردشگری و جهانگردی را مورد توجه قرار داده است. فصلنامه رشد آموزش قرآن در مقاله‌ای به این موضوع پرداخته است.
اعظم دانش اعتمادی دبیر دینی و قرآن شهرستان لارستان نویسنده این مقاله است.
گردشگری و کشف سنن الهی حاکم بر جامعه و تاریخ و عبرت‌آموزی بخشی از این مقاله است. در این بخش می‌خوانیم: «این حقیقت که انسان به سوی هدفی معین و مشخص گام برمی‌دارد و صحنه تاریخ به‌وسیله قوانین و سنن مربوط به خود آباد و سرسبز می‌شود، به‌گونه‌ای روشن و کاملاً واضح
در قرآن قابل مشاهده است. اینکه امت‌ها و جامعه‌ها، اعتلاها و انحطاط‌ها، فرازها و فرودها و مسئولیت عمومی دارند، به معنای قانونمندی حرکت تاریخ و جامعه است. این حقیقت به سبک‌ها و صورت‌های متفاوت در بسیاری از آیات بیان شده است. در آیاتی به‌طور کلی و در برخی آیات
با ارائه مصادیق و نمونه‌هایی بدان پرداخته شده است.»
آیه 137 و 138 سوه آل عمران با استفاده از واژه سنن این قانونمندی را بیان می‌دارد و می‌فرماید: «بی‌تردید پیش از شما، سنت‌هایی بر جامعه‌های انسانی حاکم بوده است، پس برای دریافت آن سنن و آگاهی از حقیقت آن‌ها به گردش‌پژوهی و سیر و سیاحت جست‌وجوگرانه در زمین دست
بزنید و بنگرید که فرجام کار حق‌ستیزان و انکارکنندگان وحی چگونه بوده است. این بیان برای عموم مردم است و هدایت و اندرزی برای همه پرهیزگاران می‌باشد.»
نویسنده مقاله در ادامه به گردشگری و رابطه آن با دستاوردهای علمی، تمدنی و فرهنگی اشاره کرده است. در این بخش می‌خوانیم: «از جمله تأثیرات مهم گردشگری و سفر، تعامل و ایجاد رابطه بین گروه‌های مختلف انسانی است که موجب می‌شود آن‌ها با فرهنگ،دین، آداب و رسوم، پیشرفت‌های
علمی و تمدنی دیگر کشورها و مناطق آشنا شوند... گردشگری می‌تواند به عاملی برای ارتقای فرهنگی و تمدنی و تبادل امکانات، استعدادها و توانمندی‌ها تبدیل شود. براساس آیات قرآن، بسیاری از پیامبران از شهر و دیار خود بیرون آمده و برای تبلیغ دین خدا و استقرار اندیشه توحیدی
به مناطق دوردست سفر کرده‌اند. به این معنا که سفر و گردشگری می‌تواند در خدمت دین و توسعه و ترویج اندیشه‌های دینی و مذهبی قرار گیرد.»
متن کامل این مقاله در فصلنامه رشد آموزش قرآن، شماره 49، تابستان 1394 منتشر شده است.