مقاله‌ای از «رشد آموزش ریاضی»
فصل‌نامه رشد آموزش ریاضی در جدیدترین شماره خود، مقاله‌ای را به نتایج یک پژوهش اختصاص داده است. پژوهشگر در این تحقیق تأثیر ارزشیابی توصیفی را بر یادگیری ریاضی دانش‌آموزان از دیدگاه معلمان دوره ابتدایی بررسی کرده است.
سمیه غفاری و زهرا گویا نویسندگان مقاله‌اند. در ابتدای مقاله در تعریف ارزشیابی توصیفی می‌خوانیم: «ارزشیابی توصیفی یکی از نوآوری‌های آموزشی دهه حاضر در نظام آموزشی دوره ابتدایی در ایران است و خصلت عمده این نوع ارزشیابی در پویایی
و گستردگی آن است. در این نوع ارزشیابی از معلم انتظار می‌رود که اقداماتی فراتر از آزمون‌های سنتی انجام دهد تا بتواند تصویری جامع از تمام وجوه یادگیری دانش‌آموز ارائه دهد.»
در بخش دیگری از مقاله درباره ارزشیابی ریاضی آمده است: «رویکردهای بین‌المللی به ارزشیابی ریاضی تمرکز بیشتری بر ارزشیابی مهارت‌های فرایند حل مسئله، ارتباطات و استدلال و تأکید کمتری بر ارزیابی دانش حقایق ریاضی دارند، زیرا مهارت‌های پیشرفته تفکر ریاضی، نمی‌توانند
به‌صورت مناسب توسط روش‌های ارزشیابی یکنواخت مانند سؤالات چندگزینه‌ای سنجیده شوند.»
در ادامه مقاله به معرفی مطالعه‌‌ای پیرامون آشنایی با نظرات معلمان درباره ماهیت ارزشیابی توصیفی اشاره شده است: «در مجموع از نظر معلمان، منظور از استمرار در ارزشیابی توصیفی، جمع‌آوری شواهد یادگیری دانش‌آموز طی جریان یادگیری و طول زمان و همراه با آموزش نبود و
بیشتر به دفعات آزمون توجه داشتند. در حالی‌که در ارزشیابی سنتی هم، منظور از استمرار، افزایش دفعات آزمون است که گاهی ماهانه، گاهی هفتگی و حتی گاهی روزانه پس از آموزش هر موضوع انجام می‌شود. در واقع پاسخ معلمان به این سؤال، نشان‌دهنده سردرگمی آنان نسبت به شناخت
و برداشت‌شان از ارزشیابی توصیفی بود که اکثراً آن را به نوعی با استمرار و دفعات آزمون معادل گرفته بودند. تجزیه و تحلیل پاسخ‌های معلمان ابتدایی شرکت‌کننده در این مطالعه به این سؤال نشان داد که از نظر آنان عمده تفاوت‌های ارزشیابی توصیفی با ارزشیابی سنتی، شامل
چهار مقوله اضطراب، انگیزه و رقابت، تفاوت‌های فردی و فعالیت‌های کلاسی است.»
پژوهشگر در ادامه به اختصار به هر یک از این موارد پرداخته است.
متن کامل مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش ریاضی، شماره 119، بهار 1394 منتشر شده است.